هوش مصنوعی: مهستی دبیر، فردی با شخصیت و با نبوغ خاصی بود که به نزد سنجر، پادشاه، نزدیک و مورد احترام قرار داشت.

هوش مصنوعی: اگرچه چهره‌ات مانند ماه زیبا نیست، اما پیوندی با پادشاه داری.

هوش مصنوعی: شبی در دشت‌های رادکان، در کنار سنجر خسرو نشسته بود.

هوش مصنوعی: وقتی شب به اتمام رسید، شاه سنجر به سمت بسترش رفت تا بخوابد.

هوش مصنوعی: مهستی به سمت خیمهٔ خاص شاه حرکت کرد و از خدمت او جدا شد.

هوش مصنوعی: آیا سنجر غلامی داشت که زیبایی‌اش چنان بود که هیچ چیز از آن در خاطره‌اش باقی نمانده بود؟

هوش مصنوعی: زیبایی او با لطف و ناز، از هر دو قطب و مقام برخوردار شده است.

هوش مصنوعی: به شوق و عشق بسیار، او به دیوانگی عشقش مشغول است. رقیبش در زیبایی، ماهرو است، اما عشق او فراتر از زیبایی ماهرو است.

هوش مصنوعی: پادشاه از خواب بیدار شد و خواست او را بخواند، اما وقتی او را ندید، به یاد لب‌های یاقوتی‌اش افتاد و به آن فکر کرد.

هوش مصنوعی: در نیمه‌شب، با دقت و احتیاط، لباس را به دوش می‌اندازد و به مهارت و جسارت، شمشیر هندی را بر سر می‌گیرد.

هوش مصنوعی: شاه به خیمه وارد شد و نگه کرد که مهستی (دختر زیبا) در آنجا با ماه (یعنی زیبایی آن) حضور داشت.

هوش مصنوعی: در اینجا شاعر به صحنه‌ای اشاره می‌کند که ساقی، که نوشیدنی می‌ریزد، در حال نشستن و دیدن دل‌باخته‌ای است که به زیبایی معشوق خود خیره شده است. به نوعی، این تصویر نشان‌دهنده‌ی عشق و جذابیت میان دو نفر است، و بیانگر احساسی عمیق و دل‌تنگی برای معشوق است.

هوش مصنوعی: عشق باعث شادی و سرور او شده بود و در دل خود آهنگ و سرودی را با خوشحالی زمزمه می‌کرد.

هوش مصنوعی: اگر امشب مقدر باشد که در کنار خودم در دشت تو را در آغوش بگیرم، دو نفر از رشت هم باید بیایند.

هوش مصنوعی: وقتی سنجر از آن وضعیت مطلع شد، این بیت را به خاطر سپرد.

هوش مصنوعی: شخصی می‌گوید: اگر امشب بخواهم، می‌توانم با تند روی به این خیمه بروم و با تیغی از هند به آنجا برسم.

هوش مصنوعی: زهره دیگر نمی‌تواند بر سرپا بماند، زیرا این دو (عشق یا آرزو) در خونی که بر زمین ریخته شده، جایگاهی ندارند.

هوش مصنوعی: او دچار نگرانی و آشفتگی شد و در نهایت به سرعت به سمت چادرش برگشت.

هوش مصنوعی: وقتی روزی از روزها، پادشاه تصمیم گرفت جشنی را برگزار کند که نور و روشنایی به عالم ببخشد.

هوش مصنوعی: مهستی در حضور پادشاه به نوازندگی مشغول بود و قطعه‌ای با صدای بسیار بلند و زیبا می‌نواخت.

هوش مصنوعی: ساقی در حال ایستاده و با دقت، لیوان را در دست گرفته و به جایی خیره شده بود.

هوش مصنوعی: شاهد در شب، یادهایی را ثبت می‌کرد و از او درخواست‌هایی داشت، در حالی که خود را آزاد می‌نگه‌داشت.

هوش مصنوعی: مهستی، هنگامی که این بیت را از شاه شنید، به شدت تحت تأثیر قرار گرفت و چنگش را در راه گذاشت.

هوش مصنوعی: هنگامی که برگی به او برخورد کرد، بر تنش لرزید و از هوش رفت و عقلش در دام غم و اضطراب متوقف شد.

هوش مصنوعی: پادشاه نزد بستر او آمد و بر آن نشسته، بر چهره‌اش گلاب پاشید.

هوش مصنوعی: وقتی زن باهوش دوباره وارد شد، مانند بار اول به خاطر ترس از سنجر احساس نگرانی کرد.

هوش مصنوعی: وقتی بارانی به خود می‌آید، دوباره به گذشته برمی‌گردد و از خرد و عقل خود دور نمی‌شود.

هوش مصنوعی: اگر از من می‌ترسی، نگران نباش، خودت را از من دور کن که من دشمن تو هستم.

هوش مصنوعی: همسرش گفت که من از این موضوع نمی‌ترسم، اما این تنها یک شب بود که درس من بود.

هوش مصنوعی: هر شب به یادگیری و تمرین مطالب خود می‌پرداختم، گاهی به آن‌ها اعتراف می‌کردم و گاهی منکر می‌شدم.

هوش مصنوعی: از آنجا که به یاد می‌آورم، نشانه‌ای وجود دارد که بر من فشار می‌آورد و احساس می‌کنم دنیا برایم تنگ شده است.

هوش مصنوعی: بدان که در یک شب، در کارهایی که از من پنهان بوده، خبرهایی وجود دارد.

هوش مصنوعی: اگر تو مرا بگیری یا طرد کنی، دل تو دیگر نخواهد خواست که دوباره به من رو بیاوری.

هوش مصنوعی: اگر مرا بکشید، با این حال در وجود سالمی، از شرایط و مشکلات زندگی نجات می‌یابم.

هوش مصنوعی: من به این خاطر زیاد نگران نیستم که خداوندی که روزی‌دهنده‌ی جهانیان است، در کنارش قرار دارد.

هوش مصنوعی: هر لحظه که او با من است، به من نگاه کن تا ببینی در این لحظات چه کارهایی می‌کنم.

هوش مصنوعی: وقتی که حق حقیقتی را به من نشان دهد که سال‌ها در دل پنهان کرده‌ام، در آن لحظه نمی‌دانم چه باید بگویم یا چگونه با آن کنار بیایم.

هوش مصنوعی: وقتی که خداوند در هر لحظه تو را می‌بیند، مثل یک شمع باش که با شادی می‌خندد و در عین حال می‌سوزد.

هوش مصنوعی: لحظه‌ای بدون شکرگزاری از دل بیرون نرو و نفس را بدون یاد او آلوده مکن.

هوش مصنوعی: اگر در زندگی خوشی و شکرگزاری داشته باشی، می‌توانی به هر آنچه بخواهی دست پیدا کنی؛ زیرا نعمت‌های خداوند همیشه در دسترس و جاری است.