هوش مصنوعی: روزگاری سلطان دین محمود به ایاز که دل‌ربا و خوش‌چهره بود، گفت:

هوش مصنوعی: هر کس که از مه ( ماه) بیشتر است، نمی‌تواند برتری و سلطنت واقعی را درک کند، زیرا آنچه برتری می‌آورد، فقط مقام و پادشاهی نیست.

هوش مصنوعی: غلام به شاه می‌گوید: من در این سرزمین بیشتر از تو، به اندازه‌ای که صد بار باشد، نفوذ و قدرت دارم.

هوش مصنوعی: اگر من اینطور تحت سلطه و کنترل قرار داشته باشم، دیگر چه نیازی به حکومت بر زمین است؟

هوش مصنوعی: سپس شاه به آن فرد نازنین گفت: "ای بنده، تو چه دلیلی برای این موضوع داری؟"

هوش مصنوعی: ایاز زبانش را باز کرد و گفت: «ای شاه، چرا چنین سوال می‌کنی وقتی که تو خود از این راز باخبری؟»

هوش مصنوعی: با وجود اینکه تو مقام و قدرت زیادی داری، اما سلطنت واقعی تو بر دل و احساسات دیگران حاکم است.

هوش مصنوعی: دل تو در اختیار و تحت سلطه‌ی این بنده است و این برای من مانند یک حکومت و پادشاهی کامل است.

هوش مصنوعی: تو امروز مانند یک شاه هستی و دل تو نیز در حال سلطنت است، اما من بر دل تو پیروزی یافته‌ام.

هوش مصنوعی: آسمان به خاطر جایگاه من حسرت می‌خورد، زیرا من همیشه آرزوی بزرگی و سلطنت دارم.

هوش مصنوعی: اگرچه بزرگی تو بی‌نهایت و مطلق است، اما ملک و سلطنت تو بر اساس حقیقت و واقعیت است.

هوش مصنوعی: اگر دل و احساسات تو در جایگاه اصلی قرار دارند و تو از این احساسات بی‌خبری، بهتر است بگویی که زندگی‌ات بر اساس چه چیزی پایه‌گذاری شده است.