هوش مصنوعی: در میان کسانی که مست هستند و کسانی که هوشیار، فردی وجود دارد که بسیار تلاش می‌کند و جانش را هم در این راه به خطر می‌اندازد.

هوش مصنوعی: کار او در روز و شب چنان زیاد بود که ثروتش به سیصد هزار دینار رسید.

هوش مصنوعی: املاکی که دارد بسیار زیاد است و دارایی‌اش نیز بیش از صد هزار است، اما همه آن‌ها در خاک و زمین مدفون شده‌اند.

هوش مصنوعی: او به اندازه‌ی بیش از صد هزار نفر دیگر در میان مردم سرزمینش برجسته و شناخته‌شده بود.

هوش مصنوعی: وقتی که او دارایی‌اش را بیش از حد می‌دید، خانه و اموالش را نیز به همین شکل می‌نگریست.

هوش مصنوعی: بدل گفت: بنشین و هر سال از زندگی لذت ببر، زیرا بعد از آن باید ببینی چه پیش خواهد آمد.

هوش مصنوعی: وقتی این مال صرف خوردن و پوشیدن من شد، اگر نیاز باشد، در آینده تلاش بیشتری می‌کنم.

هوش مصنوعی: وقتی که او با لذت نشسته و در حال نوشیدن شراب است، آرامش و شادی روحش را پرورش می‌دهد.

هوش مصنوعی: این شخص به ناگهان به فکر افتاد و متوجه شد که وقت مرگش نزدیک شده و فرشته مرگ، عزرائیل، به دنبال جان او آمده است.

هوش مصنوعی: وقتی او عزرائیل را نزدیک دید، دنیا برایش تاریک و بی‌رنگ شد.

هوش مصنوعی: زبانش را باز کرد و شروع به ناله و گریه کرد، و گفت که تمام عمرش را در تلاش و کوشش گذرانده است.

هوش مصنوعی: اکنون نشسته‌ام تا از زندگی و امکاناتی که دارم استفاده کنم. آیا اجازه می‌دهی که من بی‌نصیب از این فرصت‌ها نروم؟

هوش مصنوعی: عزرائیل، فرشته مرگ، کجا می‌رفت که دوباره شروع به گرفتن جان‌ها کرد؟

هوش مصنوعی: مردی غمگین گفت، اگر وضعیت به گونه‌ای است که این لحظه زندگی‌ات در خطر است.

هوش مصنوعی: اکنون دارایی من سیصد هزار دینار است و اگر بخواهم، می‌توانم ده درصد آن را که نود هزار دینار می‌شود، به کار گیرم.

هوش مصنوعی: سه روز دیگر به من وقت بده و مرا ببخش، سپس هر گونه که خواستی با من رفتار کن.

هوش مصنوعی: کجا ممکن است عزرائیل این راز را بشنود، او در نهایت مانند شمعی که در گاز می‌سوزد، نابود شد.

هوش مصنوعی: مرد دیگری گفت: من پذیرفتم و به تو دوصد هزار دینار نقد می‌دهم.

هوش مصنوعی: به من دو روز دیگر مهلت بده، زیرا این کار آسان است. در نهایت، حتی فرشته مرگ هم به من مهلت می‌دهد.

هوش مصنوعی: آیا ممکن است که خودش سیصد هزار تومان بدهد تا برای یک روز فرصتی به او بدهد؟

هوش مصنوعی: بزاری گفت: او بسیار شنید، اما مهلتی به او داده نشد و مقصودی برای او دیده نشد.

هوش مصنوعی: در نهایت گفت که می‌خواهم فرصتی داشته باشم تا بتوانم کمی بنویسم.

هوش مصنوعی: او تا آنجا مهلت داد که تنها یک جمله از اشک‌هایش را بر روی کاغذ نوشت.

هوش مصنوعی: ای مردم! به روزگاری که من برای شما ارزش و قیمت بسیاری قائل بودم، توجه کنید.

هوش مصنوعی: تا زمانی که یک ساعت بود که متوجه شدم هیچ هدفی در خرید وجود نداشت، از سرگردانی و سردرگمی خبری نبود.

هوش مصنوعی: اگر می‌توانید زندگی‌تان را به خوبی بگذارنید و ارزش آن را درک کنید.

هوش مصنوعی: اگر چیزی از دست برود مانند تیر که از کمان رها می‌شود، نه آن را می‌فروشند و نه هرگز به دست می‌آورند.

هوش مصنوعی: کسی که در این عمر کوتاه خود به دلیل بی‌توجهی ضرر کند، در واقع لذت زندگی شیرینش را به هدر داده است.