هوش مصنوعی: شعبی، مردی در دوانگاه، چنین گفت: شخصی در راه، یک جوجه‌تیغی (صعوه) را گرفت.

هوش مصنوعی: پرنده‌ای به او گفت: "از من چه خواسته‌ای؟ و از این قامت و سر و گردن چه خواهی؟"

هوش مصنوعی: اگر از بند خود آزاد شوی، سه حرف مفید را به تو می‌آموزم.

هوش مصنوعی: در اینجا یک فرد از محبت و توجهی که در دست دیگری دارد صحبت می‌کند، اما در عین حال در دلش نگرانی و اضطرابی از خطراتی که ممکن است او را تهدید کند، وجود دارد. او به نوعی به نیاز به امنیت و آرامش اشاره دارد.

هوش مصنوعی: زمانی که من در جستجوی مکان تیز و برنده‌ام که مانند تیغ کوه است، سعی می‌کنم آن را با تو در میان بگذارم.

هوش مصنوعی: صدایی از پرنده‌ای شنیده شد که به اولین راز زبان اشاره کرد و گفت که آغاز سخن را باز کرد.

هوش مصنوعی: اگر چیزی را از دست بدهی و هنوز زنده هستی، هرگز به آن حسرت نخور، چون زمان برای غم خوردن وجود ندارد.

هوش مصنوعی: او با وعده‌ای که داده بود، او را رها کرد تا اینکه در گذر زمان بر شاخ نشسته و به زندگی جدیدی مشغول شد.

هوش مصنوعی: دومین نفر گفت: اگر شنیدی، باور نکن، چون چیزی را که ندیده‌ای، محال است.

هوش مصنوعی: او این را گفت و به سمت کوه رفت. در آنجا به او گفت: "ای کسی که از بدبختی رنج می‌کشی، در غم و اندوه هستی."

هوش مصنوعی: درون من دو سنگ قیمتی قوی وجود داشت که هر کدام وزن بیست مثقال داشتند.

هوش مصنوعی: اگر تو مرا بکشید، گوهر وجود تو نیز از دست رفته است. بنابراین، اگر چنین کاری کنی، به اشتباه بزرگی دست زده‌ای.

هوش مصنوعی: دل آن مرد از حس غیرت پر از کینه و ناراحتی شد و به حالت حیرت انگشتش را به دندان گرفت.

هوش مصنوعی: بصعوه گفت: حال که حرفی برای گفتن نیست، دریاى اندوهم عمیق شده است.

هوش مصنوعی: به او گفتند که تو حتی کمی هم عقل نداری، زیرا که دو کلمه‌ی قبلی‌ات را فراموش کردی.

هوش مصنوعی: اگر از آن دو کلمه خبری نداشتی، حالا باید بدانیم که باید با این وضعیت چه کاری انجام دهیم.

هوش مصنوعی: به تو گفتم که حسرت گذشته را نخور و ناامیدی را کنار بگذار، ای انسان نیکوکار.

هوش مصنوعی: تو به خاطر مشکلات زیادی ناراحتی کشیده‌ای، اما من به تو گفتم که این وضعیت غیرممکن است و تو هم قبول کردی.

هوش مصنوعی: امروز اگر گوشت به اندازه چهل مثقال نباشد، ارزشش به دو دُرّ زیبای شب نمی‌رسد.

هوش مصنوعی: در درون من، احساس تو به قدری قوی و عمیق است که نمی‌توانم به درستی آن را توجیه کنم؛ همین موضوع باعث می‌شود که حالم از حالت طبیعی خارج شود و به نوعی دیوانگی برسم.

هوش مصنوعی: او این را گفت و از بالای کوه پایین رفت، اما آن مرد در حسرت و ناراحتی باقی ماند.

هوش مصنوعی: کسی که به امور غیرممکن فکر می‌کند، در هر لحظه در حیرت و سردرگمی به سر می‌برد.

هوش مصنوعی: نمی‌توانی به جایی بروی که می‌خواهی، پس به فرمان و خواسته‌ات نگاه کن و بر طبق آن عمل کن.

هوش مصنوعی: کسی که به دستورات الهی عمل نمی‌کند، مانند شمعی است که وقتی به پایان می‌رسد، دیگر نوری از خود ندارد و خاموش می‌شود.