هوش مصنوعی: در سحرگاه، یک بزرگی در دل من سخن گفت و خطاب به من گفت: ای وجودی که همیشه پایدار هستی.

هوش مصنوعی: من از تو راضی هستم، چه در روز و چه در شب؛ امیدوارم تو هم از من راضی باشی، ای خدا.

هوش مصنوعی: او گفت: من صدایی شنیدم که در مورد تو حرف‌هایی شنیدم و متوجه شدم که در ادعاهایت دروغ می‌گویی.

هوش مصنوعی: اگر خودت راضی بودی به ما، پس چرا همیشه از ما دوری می‌کنی و هرگز راضی نمی‌شوی؟

هوش مصنوعی: اگر تو از ما راضی هستی، پس چرا اکنون به دنبال رضایت ما هستی؟

هوش مصنوعی: کسی که در حالتی از رضا و خشنودی قرار دارد، به بالاترین مرتبه کمال دست یافته است. از این رو، اگر او راضی باشد، جستجوی رضا از او غیرممکن است.

هوش مصنوعی: اگر تو از ما راضی هستی، چه نیازی به درخواست داری؟ و اگر هم خودت را راضی کنی، چه فایده‌ای دارد؟

هوش مصنوعی: ای رضا، آرام باش و نگران نباش. چه فکری در سر داری که نا آرامی؟ به خودت مسلط باش و از هیجان کم کن.

هوش مصنوعی: در یک دوره، به دنبال آرزوهای غیرممکن بودم و در زمانی دیگر در دنیایی پر از خیالات و خواب‌ها زندگی می‌کردم.

هوش مصنوعی: سخنی نمی‌شنوی مگر آنکه در انتها متوجه شوی که دچار اشتباه بزرگی شده‌ای.