هوش مصنوعی: شبیه شمعی که بدون وقفه در حال سوختن است، شبلی روزی به سمت بیابان در حال حرکت بود.

هوش مصنوعی: جوانی را دیدم که مانند شمعی در مجلس می‌درخشید و چند شاخه نرگس در دست داشت.

هوش مصنوعی: قصب بر روی نعلینی در پای انسانی در حال راه رفتن قرار دارد که با لباسی زیبا و دلربا خود را برای مجلس آماده کرده است.

هوش مصنوعی: او با زیبایی و ناز قدم می‌زد، مانند کبکی که از خطر شکارچیان در امان است.

هوش مصنوعی: شبلی به خاطر محبتش به او شب را گذرانده و به او می‌گوید: ای جوان با چهره‌ای چون مشتری.

هوش مصنوعی: چگونه است که تو این‌گونه شاد و گرم از کجا رفته‌ای؟ جوانی با چهره‌ی زیبا جواب داد که من از بغداد آمده‌ام.

هوش مصنوعی: صبح امروز از آن مکان خارج شدم و اکنون در پیش رویم راهی سخت در انتظار است.

هوش مصنوعی: مدت زیادی از زمانی که او از جایی که کار می‌کرد خارج شده می‌گذرد، اما به نظر می‌رسد که خیلی جلوتر رفته و فاصله زیادی را طی کرده است.

هوش مصنوعی: روزی در سر راه، کسی را دید که در حالت مستی به خواب رفته بود و در حال حاضر به حرم نزدیک می‌شد.

هوش مصنوعی: این بیت به وضعیتی اشاره دارد که فردی به شدت ضعیف و ناتوان شده و از درون دچار یأس و ناامیدی است. دل او نیز از او جدا شده و احساس ترس از خطر جانش را دارد.

هوش مصنوعی: شبلی به دوستانش گفت که وقتی او به آرامی در حال ناله کردن بود، کسی او را دید.

هوش مصنوعی: در حالی که در کنار کعبه بودم، صدایی به من گفت: ای بوبکر، آیا می‌دانی که من چه کسی هستم و چه برمی‌گردم؟

هوش مصنوعی: من آن جوان نازک‌بدن و تازه‌کار هستم که در مکان مشخصی به آن صورت که دیدی، وجود دارم.

هوش مصنوعی: او با محبت و احترام فراوان مرا به نزد خود دعوت کرد و در را به روی من گشود.

هوش مصنوعی: هر لحظه برای من گنجی جدید فراهم می‌شود و در هر دم آنچه را که به دنبالش بودم، بیشتر به من می‌دهد.

هوش مصنوعی: اکنون که به خودم آمده‌ام، یک‌بار به دور سرم بچرخانید، مثل پرگار.

هوش مصنوعی: دل من به شدت ناراحت و در سوز و آتش است؛ از زیبایی‌های گلستانم به جایی تاریک و دل‌گیر منتقل شدم.

هوش مصنوعی: به من بیماری و فقر داد و در یک لحظه از همه مشکلات رهایم کرد.

هوش مصنوعی: امروز حال من به گونه‌ای است که نه دلم مانده، نه دنیایم و نه دینی که داشته‌ام.

هوش مصنوعی: شبلی از یک جوانمرد پرسید که چرا چنین احکامی صادر می‌شود و این وضعیت به چه دلیل به وجود آمده است.

هوش مصنوعی: این جمله به معنی این است که کسی به یک شیخ یا مردی حکیم پاسخ می‌دهد که تو چه کسی هستی و چرا فکر می‌کنی که این ورق (یا این دنیا) برای همیشه باقی خواهد ماند؟ به نوعی، سوالی در مورد موقتی بودن چیزها و اهمیت آنها را مطرح می‌کند.

هوش مصنوعی: من در این حال مستی، از این معما سردر نمی‌آورم که آیا باید تو باشی یا ما.

هوش مصنوعی: من از عشق و احساساتم می‌سوزم و در غم و اندوه غوطه‌ورم، اما نمی‌توانم این وضعیت را تغییر دهم، چون هیچ راهی برای گریز از این درد ندارم.

هوش مصنوعی: تو خود را در برابر خودت می‌بینی. حالا از جلوی چشمان خودت کنار برو و رها شو.

هوش مصنوعی: به اینجا فرستادم تا از زندگی بهره‌مند شوی، اما چیزی جز ویرانی و نابودی خودت ندیدم.

هوش مصنوعی: زمانی که از همه چیز بهره‌ای نداری، تمام قسمت‌ها و حقایق زندگی به شکل‌های پیچیده و دشوار نمایان می‌شود.

هوش مصنوعی: اگر تو تمام عمر خود را صرف راهی کنی که در نهایت هیچ سودی برایت نخواهد داشت، روزی به این واقعیت پی خواهی برد.