ادامه حکایات فنا و بی خویشی( در پاسخ آرزوی فرزند سوم)حکایت سنگ و گل خشک(مقاله 13):
سنگ و کلوخ( گل خشک) در دریا افتادند.سنگ با زاری گفت غرق شدم اکنون سرگذشت خویش را با قعر دریا بازگو می کنم، ولی گل خشک از خود فنا شد، به وادی نامشخصی رفت و آواز داد که از من سر سوزنی باقی نمانده و دیده نمی شوم تنها دریاست که دیده می شود.اگر همرنگ دریا شدی مروارید شبفروز خواهی بود.
حکایت ابوسعید و معشوق
شیخ مهنه برای معشوق خلال، کلاه و شکر فرستاد و او نپذیرفت و گفت:
خلال آن را به کار آید که پیوسته در کار خوردن باشد و ما از عشق در خون دل خوردن.
شکر آن خواهد که تلخی را از کام خود بگیرد و ما تلخی عشق را خواهانیم .
کلاه درخور آن است که سر داشته یا سر مویی از آن خبر داشته باشد و من چون گریبان بی سرم و چون شمع از لحظه جدایی سر، تاریکی ها را می زدایم و مانند قلم پس از بریده شدن سر، اسرار می نویسم.
حکایت ماه و خورشید
ماه گفت از عشق خورشید، جهان را پرنور می کنم. گفتند نخست باید در پی او بشتابی، در او فانی شوی و وجودت از بالا گرفتن خورشید کاستی گیرد، پس از آن از تحت الشعاع خورشید آشکار می شوی و مردمان خریدار زیبایی ات.
دکتر مهدی صحافیان
آرامش و پرواز روح