هوش مصنوعی: روزی در مجلس شبلی، یکی از او پرسید که ای روشن‌کننده‌ علم و دانش، چطور می‌توان به کمال رسید؟

هوش مصنوعی: بگوید که عارف کیست؟ عارف کسی است که اگر در برابرش دو دنیا وجود داشته باشد، هیچ توجهی به آنها نمی‌کند.

هوش مصنوعی: می‌توان گفت که با یک موی مژه، می‌توان از جایی که عارف یا دانای واقعی آمده است، بیشتر فاصله گرفت. در واقع، این جمله به اهمیت و ارزش عارفان و آگاهی آنها اشاره دارد و نشان می‌دهد که درک و معرفت آنها چه اندازه می‌تواند فراتر از تصور باشد.

هوش مصنوعی: یک نفر از استاد اسرار پرسید: عارف کیست؟

هوش مصنوعی: او چنین گفت که عارف ضعیفی است که نمی‌تواند برای مدت طولانی در برابر سختی‌های این دنیا مقاومت کند.

هوش مصنوعی: یک نفر بلند شد و گفت: ای روشنگر دانایی، تو اینطور به عارف در فلان روز گفتی.

هوش مصنوعی: حال که امروز چنین سخن می‌گویی، در مسیر دین خود تناقضی ایجاد می‌کنی.

هوش مصنوعی: شبلی در پاسخ به سؤالی که در روز خاصی از او پرسیده شده بود، گفت: در آن روز من در حالتی نبودم که بتوانم به سؤالات پاسخ دهم. به عبارتی، او به یاد می‌آورد که در آن روز شرایط یا حالت خاصی داشته که قادر به گفتگو و پاسخگویی نبوده است.

هوش مصنوعی: امروز که من عاشق هستم، هیچپاسخی بهتر از این نمی‌تواند باشد که من همان‌گونه که هستم صادق و راستگو باشم.

هوش مصنوعی: هر کسی که فقط یک سوی زیبایی را ببیند، نمی‌تواند به کمال او پی ببرد.

هوش مصنوعی: شایسته است که فضا و موقعیت‌های نیک و بد را بررسی کنیم؛ همچنین باید وضعیت خودی و بی‌خودی را در نظر بگیریم.

هوش مصنوعی: اما وقتی که به صورت مداوم به خوبی‌ها و بدی‌ها نگاه کنی، همه چیز را به صورت بسته و محدود می‌بینی.

هوش مصنوعی: اگر بدی را ببینی، خوب به نظر می‌رسد؛ زیرا این بدی از او نشأت می‌گیرد.

هوش مصنوعی: از محبوب خود هیچ عضوی بریده و جدا نکن؛ بلکه همه را به هم پیوسته و هماهنگ ببین، مانند کسانی که بینش و دیدگاه عمیقی دارند.

هوش مصنوعی: به یک قسمت از بدن توجه نکن و بی‌دقتی مکن، چرا که برای قضاوت درست باید تمامی هفت قسمت بدن را به طور کامل بررسی کرد.

هوش مصنوعی: وقتی کسی را ببینی که در کنار تو و زیر یک سقف زندگی می‌کند، تمام دنیای عشق را وقف او می‌کنی.