هوش مصنوعی: مردی دیوانه و بی‌پاور و بی‌سری وجود داشت که هر روز اوضاعش بدتر از روز قبل می‌شد.

هوش مصنوعی: دلش از مردم و خودشم گرفته بود، نه اینکه از چیزی در پشت یا جلوش ناراحت باشد.

هوش مصنوعی: زبان خود را باز کرد و گفت: ای کسی که به رازها آگاهی، بدان که در این آفرینش هیچ چیزی پنهان نیست.

هوش مصنوعی: تا کی باید در دل من نفرت و دوری از تو وجود داشته باشد، ای پروردگار؟ چرا باید در خلقت من چنین حالتی باشد؟

هوش مصنوعی: چرا وقتی از این دنیا رفتی، نشانه‌ای از خودت به ما نشان نمی‌دهی؟ ما به تو وابسته‌ایم و برای جان تو ارزش قائل هستیم.

هوش مصنوعی: وقتی جانم بدون ارتباط با دنیا بماند، کسی دیگر نشانی از آنچه که بی‌شکلی و نامشخص است، جستجو نمی‌کند.

هوش مصنوعی: نمی‌دانم که درمان دردهایم چیست و نمی‌دانم که دل و جانم چه احساسی دارند.

هوش مصنوعی: این فرد بیچاره، با مشکلات و تنش‌های درونی‌اش راهی برای فرار ندارد و همواره درگیر این تعارضات است.

هوش مصنوعی: به خاطر کسی یا چیزی به عمق جان خود فروافتاده‌ام، اما هدفم از این کار هیچ‌چیز نیست.

هوش مصنوعی: من در سفرهای زیادی به دور دنیا رفته‌ام و به همین خاطر در این بی‌خبری و سردرگمی به سر می‌برم.

هوش مصنوعی: از باغ برگشتند و مرا به زندان انداختند، در حالی که حال و روز خوبی ندارم.

هوش مصنوعی: من از آن کسی که سرگشته و راه را گم کرده‌ام، می‌خواهم که یک لحظه از دایه‌ام دور باشد.

هوش مصنوعی: من از آنجا آمده‌ام بی‌هیچ تعلقی و بدون همراه، اگر در آنجا چنین زندگی‌ای برای من مقدر شده باشد.

هوش مصنوعی: اگر آنجا از نظر رسم و قانون نباشد، در این آتش سوزان به سر می‌برم و از سر حیرت شب و روز را می‌گذرانم.

هوش مصنوعی: دل من پر از درد و رنج است و جانم پر از حسرت، روزهایم تاریک و شب‌هایم زیر ابرها و سایه‌های غم است.

هوش مصنوعی: اگر پایم در این مکان بماند، احساس بی‌ارزشی و پوچی در دل من ایجاد می‌شود و مانند گلی که در همان جا باقی مانده، از بین می‌روم.

هوش مصنوعی: به خاطر نداشتن بصیرت، از فهم حقایق غافل شدیم و به اشتباه، به ظواهر و رسومات سطحی اهمیت دادیم.

هوش مصنوعی: ما عقل و خرد خود را از دست دادیم و در عوض ناپختگی و بی‌ادبی را انتخاب کردیم.

هوش مصنوعی: اگر دل همچنان در این عشق و خیال بماند، دیگر هیچ تلاشی به دست ما نخواهد ماند.

هوش مصنوعی: اگر عمرمان بی‌فایده و بدون بهره باشد، چه فایده‌ای دارد؟ حتی اگر در زندگی چیزی به چشم دیده‌ایم، در واقع به خوبی و درستی آن دست نیافته‌ایم.

هوش مصنوعی: ای دل، چرا بارها می‌کشی و خود را به آتش می‌کشی، در حالی که نه می‌توانی به سرانجام برسی و نه می‌درخشی؟

هوش مصنوعی: وقتی که دچار درد و مشکل هستی، باید با شجاعت و مردانگی به آن سر و سامان دهی و با تحمل و سختی با آن مواجه شوی.

هوش مصنوعی: هر لحظه به خاطر درد تو بیشتر از قبل از پا می‌افتم، پس تا کی می‌خواهی مرا در دریایی از خون غرق کنی؟

هوش مصنوعی: من مانند شمعی هستم که هر بار بر سرش گاز می‌زنی، او همواره به شکلی زیبا و درخشان ظاهر می‌شود.

هوش مصنوعی: اگر به زمین بیفتم بگویید بلند شو و اگر در تردید باشم، به من نگو که عجله کنم.

هوش مصنوعی: اگر نزدیک باشم یا از دور، به هر حال وقتی من خودم را گم کرده‌ام، به نوعی در تنهایی و جدایی به سر می‌برم.

هوش مصنوعی: من نه نشانی از ده و ماه دارم و نه راهی برای رهایی از این ده. امیدوارم روزی از این وضعیت آزاد شوم.

هوش مصنوعی: وقتی که خود را مانند ایوب زنده کرده‌ای، مانند کسی که خانه‌ای ساخته، اکنون وقتی خانه را ساختی، در آن به آرامش و انس بپرداز.

هوش مصنوعی: به ناگاه ممکن است کسی که در حال حاضر در زندگی‌اش به سختی می‌گذرانید، به نعمت‌های بزرگ و مقام‌های والا دست پیدا کند.

هوش مصنوعی: اگر تو بی‌ایمان باشی، ایمان به تو می‌دهد و اگر در سختی و درماندگی باشی، راه نجات را به تو نشان می‌دهد.

هوش مصنوعی: هرگاه که پیر خردمند و راهنما به یاری تو می‌آید، باید شاگردی را انتخاب کنی که ریشه‌اش در کمال و شخصیت مردان بزرگ باشد.

هوش مصنوعی: زمانی که پیرِ راهنما و شایسته از حق و حقیقت سخن می‌گوید، کار او چیزی جز عمل و اراده‌ی حق نیست.