هوش مصنوعی: حسن در بصره به عنوان بهترین و مشهورترین فرد شناخته می‌شد، اما همسایه‌اش که زرتشتی بود، در وضعیت بدی قرار داشت و ناتوان بود.

هوش مصنوعی: شاید او به مدت هشتاد سال به پرستش آتش مشغول بوده و در وضعیتی ناگوار و غرق در لذت‌های زودگذر زندگی کرده است.

هوش مصنوعی: به نام آن کسی که شمعون نام داشت و در جمع، همه سرشان را در برابر آتش همچون شمع خم کرده بودند.

هوش مصنوعی: وقتی که بیماری او شدت گرفت، حسّان در دلش احساس درد و غم بیشتری کرد.

هوش مصنوعی: بدل گفت باید امروز به دیدن بیمار برویم و در مورد حالت او پرس‌وجو کنیم.

هوش مصنوعی: اگرچه گبر (کافر) از بی‌سرمایه‌هاست، اما در نهایت او از همسایگان است.

هوش مصنوعی: حسن، در نزدیکی شمعون، در میان خاک به خواب رفته و میان خون دیده می‌شود.

هوش مصنوعی: چهره‌اش تیره و سیاه شده به خاطر دود آتش، نه لباسش تمیز است و نه مویش.

هوش مصنوعی: شیخ شروع به صحبت کرد و گفت: ای پیر، مراقب باش! تا کی می‌خواهی از حق دور بمانی و از کوتاهی‌هایت غافل باشی؟

هوش مصنوعی: تمام عمر خود را در پی آرزوها و خواسته‌ها گذراندی و اکنون در میانه آتش و دود گرفتار شده‌ای.

هوش مصنوعی: نمی‌توانی خدا را در خود رنجانده و آن‌گاه از عذاب درون خود فرار کنی. وقتی به درون خود آسیب می‌زنی، روح و جسمت را به عذاب می‌اندازی.

هوش مصنوعی: شما فکر می‌کنید که از آتش نفعی برده‌اید، اما نمی‌دانید که تنها دودی از آن دیده‌اید.

هوش مصنوعی: ای خوابیده، بیدار شو تا به رهایی دست پیدا کنی، زیرا اگر تو مانند یک شیر باشی و به حق روی بیاوری، می‌توانی به آزادی دست یابی.

هوش مصنوعی: چرا به خاطر آتشی که ممکن است دلت را بسوزاند، از آن فاصله نمی‌گیری و خود را در معرض خطر قرار می‌دهی؟

هوش مصنوعی: در آتش که هیچ نشانی از وفا وجود ندارد، حتی نمی‌توان به اندازه یک مو انتظار وفا داشت.

هوش مصنوعی: اگر آتش زمانی می‌توانست به تو وفادار باشد، حتماً لحظه‌ای به تو مهلت می‌داد.

هوش مصنوعی: تو که آتش را عبادت می‌کنی، زمان زیادی گذشته که برایت آخرت بسوزد و این واقعاً کار عجیبی است.

هوش مصنوعی: اما من که با تمام وجودم به حق ایمان دارم، در این لحظه که دستم را به سمت آتش دراز کرده‌ام، توجه‌ام جلب شده است.

هوش مصنوعی: تا زمانی که تو، ای گنه کار، آگاه شوی، بدان که فقط حق است که در این جهان نگهداری می‌کند.

هوش مصنوعی: گفت این را و دستی را که در موهایش بود، به آتش برد، زیرا که از آن شکستگی ایجاد شد.

هوش مصنوعی: وقتی آن مرد پیر و ناتوان دست شیخ را دید، حیرت‌زده و گیج شد.

هوش مصنوعی: صبح آشنایی مانند شعله‌ای از پرده بیرون آمد و شمعون، نور و روشنی را پیدا کرد.

هوش مصنوعی: حسن به شیخ گفت: این چه وضعیتی است که اکنون هفتاد سال گذشته است؟

هوش مصنوعی: من اکنون به پرستش آتش مشغولم و به همین دلیل، افکار زیادی درباره حق دارم.

هوش مصنوعی: در این وضعیتی که جان به لب رسیده است، ناگهان روشنی امیدی به دل تاریکم تابیده است.

هوش مصنوعی: چه کاری از دست من برمی‌آید؟ تو که نمی‌دانی زندگی چقدر کوتاه و بی‌ثبات است.

هوش مصنوعی: شیخ شروع به صحبت کرد و گفت: ای پیر مسلمان، این راهکار برای توست.

هوش مصنوعی: شمعون گفت که من به خاطر کارهای نیک خود، بسیار آزرده‌ام و حق را با کلمات خود بیان کردم.

هوش مصنوعی: اگر در این لحظه با من همراه شوی و محبت خود را به من نشان دهی، به من خطی از عشق بده و با کمال میل بپذیری.

هوش مصنوعی: این بیت به این معناست که خداوند با بخشش و رحمت خود بدون هیچ گونه درد و آزار، در بهشت اجازه ملاقات و دیدار را به انسان می‌دهد.

هوش مصنوعی: من به راهی که می‌روی ایمان دارم و در آن قدم می‌زنم، اما زمانی که تو هدایتگری و راه را به من نشان دهی، به دنبال تو می‌آیم.

هوش مصنوعی: حسن نامه‌ای نوشت و به طرز زیبایی خود را برای پذیرش خواسته‌اش آماده کرد.

هوش مصنوعی: سخن را این‌گونه می‌توان بیان کرد که: ای مرد دین‌دار، لازم است که دوباره به بصره بروی و این کار را به سرعت انجام دهی.

هوش مصنوعی: بگذارید بر این کاغذ بنویسند که من از غضب خدایی می‌ترسم.

هوش مصنوعی: حسن برای تأیید سخن خود از بزرگان دعوت کرد و آنان شهادت دادند که آن گبر سالخورده، آن را به درستی بیان کرده است.

هوش مصنوعی: شمعون در ابتدا ایمان نداشت و وقتی نامه‌ای به او رسید، به دین اسلام روی آورد و به نیکی گرایش پیدا کرد.

هوش مصنوعی: وقتی زیبایی خط را شکست، به او گفت: ای پیر، چنانچه جانم را برباید، مرگ سرنوشت است.

هوش مصنوعی: به من همچون اهل پاکی و صداقت، در کفن بپیچ و به دست خودت در خاک قدیمی قرار ده.

هوش مصنوعی: او این سخن را گفته و جان پاکش به عالم می‌رود، مردم زیادی برای او گرد هم آمده و بر زمینش می‌گذارند.

هوش مصنوعی: آنها آن خط را به دست گرفتند و سپس آن گروه تا شب در کنار هم نشسته بودند.

هوش مصنوعی: در آن شب، حسن به خواب نرفت و تمام شب مشغول تفکر و عبادت بود و در حال ذکر گفتن بود.

هوش مصنوعی: زیرک به استادش می‌گفت که من بدون اینکه بدانم، اشتباهی انجام داده‌ام.

هوش مصنوعی: من به شجاعت عمل کردم، اما نمی‌دانم که آیا این کار از نادانی من نشأت گرفته است یا اینکه انجام دادن آن کار آسان یا دشوار بوده است.

هوش مصنوعی: وقتی می‌ترسم که خودم در دریا غرق شوم، چگونه می‌توانم به دیگری که غرق شده کمک کنم؟

هوش مصنوعی: من از دنیای مادی و زیبایی‌های آن محرومم، پس چگونه می‌توانم در جهان معنوی و ملک حقیقی جایی برای خود ثبت کنم؟

هوش مصنوعی: او تا صبح در فکر و اندیشه بود که ناگهان در خواب، پیامبری به سراغش آمد.

هوش مصنوعی: شمع ایمان به قدری در خواب فرو رفته بود که مانند شمعون در بهشت، با آرامش و زیبایی به حرکت درآمده بود.

هوش مصنوعی: از بزرگی و قدرت پادشاه، تاجی بر سر دارد و از مقام والای خداوند، که لباس احترام و زیبایی بر تن کرده است.

هوش مصنوعی: لبی خندان و صورتی درخشان مانند خورشید، به یقین زندگی ابدی را فراهم کرده است.

هوش مصنوعی: حسن به کسی گفت: «چطوری در این دار و دیار؟» آن شخص جواب داد: «چرا می‌پرسی؟ به رفتار و کار من نگاه کن.»

هوش مصنوعی: با لطف و بخشش خود، خانه‌ام را بهشتی ابدی قرار داد و دیدار من را برایم روشن و نمایان ساخت.

هوش مصنوعی: حال که از پذیرش خود رهایی یافته‌ای، این شکاف را در نظر نگیر و به آن فکر نکن.

هوش مصنوعی: حسن گفت وقتی که بیدار شدم، خطی در دست داشتم و چشمم باز بود.

هوش مصنوعی: اگر می‌خواهی کسی را درمان کنی، درمانت را به گونه‌ای انجام بده که او به آن ایمان بیاورد و آن را بپذیرد.