هوش مصنوعی: آیا ممکن است که بهلول بغداد از دست بچه‌ها دردمند و نگران شده باشد و ندا بدهد؟

هوش مصنوعی: به طور مداوم به او سنگ می‌زدند و از هر طرف به او حمله می‌کردند.

هوش مصنوعی: وقتی که سنگ از دست انسان‌ها ناتوان و خسته شد، به آن‌ها درخواست و خواهش کرد.

هوش مصنوعی: به این صورت می‌توان این جمله را بیان کرد: شما با چنین رفتارهایی عاقلانه رفتار نمی‌کنید و من را دچار مشکل می‌کنید. سنگین و سنگ صبورید، اما از طرف دیگر، از دوری و تنهایی آزار می‌بینید.

هوش مصنوعی: اگر پابرهنه و خسته از سنگ و سختی‌ها شوم، نمازم را ترک نخواهم کرد و فقط نشسته می‌خوانم.

هوش مصنوعی: دل او به سبب دردهای فراوان سخت و بی‌احساس شده بود، اما در نهایت این سختی و سنگینی چنان تأثیری بر او گذاشت که احساساتش زیر و زبر شد و دیگر نمی‌توانست این درد را تحمل کند.

هوش مصنوعی: خون آنقدر از دل رنجور و ناراحت آمده که حتی دل سنگی هم از درد او به شدت متاثر و خونین شده است.

هوش مصنوعی: برای اینکه از میان آن‌ها فرار کند، به سمت بصره رفت و در حالی که بیمار و ناامید بود، قدم برمی‌داشت.

هوش مصنوعی: در شب، جوانی به بصره رسید و به سمت خوابگاه خود رفت.

هوش مصنوعی: در گوشه‌ای، کشته‌ای دیده می‌شود که در خاک و خون غوطه‌ور است.

هوش مصنوعی: او نمی‌دانست که در خواب، مانند کسی که کشته شده، تمام لباس‌هایش به خون آغشته شده و در حال غرق شدن است.

هوش مصنوعی: در روز دیگری، زمانی که مردم به دنیا آمدند و به تماشا پرداختند، دیدند که کسی به شدت زخمی و کشته شده روی زمین افتاده است.

هوش مصنوعی: بهلول را دیدند که لباسش به خون آغشته شده و او بر پا ایستاده است.

هوش مصنوعی: در یک موقعیت خاص، تصمیمی گرفته شد که باعث تعجب بهلول شد و او amazed از این کار شد.

هوش مصنوعی: به او گفتند ای سگ، از کجا آمده‌ای که ما در تو نشانه‌ای از آشنایی نمی‌بینیم؟

هوش مصنوعی: من از بغداد آمده‌ام و در اینجا به این سرزمین مرده پا گذاشته‌ام و آرامیده‌ام.

هوش مصنوعی: من از مرگ خود آگاه شدم زمانی که جهان در روشنایی صبحگاه به روشنی درآمد.

هوش مصنوعی: به او گفتند که تو از بغداد با شتاب به بصره رفتی تا انتقام خون کسی را بگیری.

هوش مصنوعی: دست‌های او را محکم بستند و به زندان بردند و بدون هیچ رحم و مروتی به او سپردند.

هوش مصنوعی: بهلول با دل‌سوزی به خود می‌گفت: ای دل، امروز چه کاری می‌خواهی انجام دهی؟

هوش مصنوعی: تو از سنگِ بچه‌ها فرار کردی، اما حالا اینجا به خون آویخته‌ای.

هوش مصنوعی: اگر تو در برابر اتفاقات و مشکلات تسلیم می‌شدی، آیا از جانت در بصره ترسی داشتی؟

هوش مصنوعی: در نهایت خبر به شاه رسید که دستور قتل صادر شده است.

هوش مصنوعی: زمانی که آن مرد ظالم را به زیر دار بردند، نردبانی که برای بالا رفتن استفاده می‌کرد، گذاشتند.

هوش مصنوعی: زمانی که او را با رشته‌ای در گردن گرفتند و می‌خواستند او را بالا بکشند، او سرش را به سمت خداوند بلند کرد.

هوش مصنوعی: او به آرامی صحبت کرد و سپس رازی را از گوشهٔ زین پاک فاش کرد.

هوش مصنوعی: فریاد و ناله‌ای بلند و بی‌وقفه، به خاطر بی‌گناهی او بر پا کرده‌ام. من به او آسیب زدم و حالا او را کشته‌ام.

هوش مصنوعی: همین حالا این بار سنگین را دیگر نمی‌توانم تحمل کنم، حتی با وجود اینکه دو گردن خون نیز بر دوش دارم.

هوش مصنوعی: آن دو نفر را به حضور شاه بردند، جایی که وزیر شاه هم حضور داشت.

هوش مصنوعی: خلیفه بصره از مدت‌ها پیش تمایل داشت که مدتی را با بهلول، مردی صاحب نظر و عاقل، سپری کند و با او گفت‌وگو کند.

هوش مصنوعی: او همیشه آرزوی دیدن او را داشت، اما هرگز چهره‌اش را ندیده بود.

هوش مصنوعی: وقتی وزیر آنجا را دید و او را شناخت، به یاد چهره‌اش افتاد و خوشحالی‌های زیادی برایش فراهم کرد.

هوش مصنوعی: در اینجا شخصی به شاه می‌گوید که اگر به دنبال بهلول می‌گشتی، هم‌اکنون او را پیدا می‌کردی. بهلول، معیاری از حقیقت و روشنگری است و این جمله نشان‌دهنده این است که اگر شاه واقعا به دنبال حقیقت و انسان‌های خردمند باشد، می‌تواند آن‌ها را بیابد.

هوش مصنوعی: پادشاه از خوشحالی از جای خود برخاست و به خویش نگاه کرد و جای خالی خود را احساس کرد.

هوش مصنوعی: او با محبت و احترام به او نزدیک شد و با ناز و ملاحت او را پذیرفت و در جایی محترمانه نشاند.

هوش مصنوعی: وقتی دربارهٔ قاتل و مقتول صحبت کردند، بعد از آن داستان بهلول را مطرح کردند.

هوش مصنوعی: شه بصره دستور داد که باید هرچه سریع‌تر خون این جوان ریخته شود.

هوش مصنوعی: بهلول به شاه غازی می‌گوید: اگر بتوانی به درد دل من رسیدگی کنی و کمکم کنی، بسیار سپاسگزار می‌شوم.

هوش مصنوعی: هرگز اجازه نده که او آسیب ببیند، زیرا اگر به او ضرر برسانی، عواقب بدی به دنبال خواهد داشت و او هرگز از جایش برنخواهد خاست.

هوش مصنوعی: زمانی که او از جایی بلند شد و صدقه‌ای را که بر سر داشت کنار زد، به خاطر نیکی و محبتش، جانش فدای من شد.

هوش مصنوعی: چگونه می‌توانم برای جانم از جانم بگذرم و خون را برای این جوان بریزم؟

هوش مصنوعی: افراد کشته‌شده را پادشاه نامید و سپس به آنان گفت که باید دیه پرداخت شود.

هوش مصنوعی: اگر می‌خواهید او را بکشید، کار خوبی نیست. من به جای او هستم و این عمل به من مربوط نیست.

هوش مصنوعی: هرچند او نافرمان و عصیانگر است، اما به دلیل اینکه بهلول واسطه بخشش اوست، در برابر او تسلیم و مطیع است.

هوش مصنوعی: بالاخره برای حل این مشکل، خیلی زود اقدام کردند و توانستند همگان را راضی کنند.

هوش مصنوعی: از جوان شاه زمانه بپرسید که وقتی از وسط برخاستی، چه احساسی داشتی؟

هوش مصنوعی: چه اتفاقی افتاده که جان خود را رها کردی و از ترس نگریختی، در حالی که به راحتی می‌توانستی صحبت کنی؟

هوش مصنوعی: جوان گفت که اژدهایی را دیدم که هیچ‌جا همانند آن را ندیده‌ام.

هوش مصنوعی: این بیت به توصیف شخصیتی می‌پردازد که با بیان و گفتار خود چنان تأثیری بر دیگران می‌گذارد که کسانی که در برابر او قرار می‌گیرند، به شدت احساس خطر می‌کنند. او مانند آتش فشانی است که می‌تواند به سرعت و ناگهانی فوران کند و به همین خاطر دیگران از او می‌ترسند، حتی سنگ‌های سخت نیز از او هراسان‌اند.

هوش مصنوعی: به من گفت که برخیز و حقیقت را بگو، وگرنه در این لحظه دچار نقصان و کمبود خواهی شد.

هوش مصنوعی: در دل تو زندگی می‌کنم و به یاد تو همیشه همراهت هستم.

هوش مصنوعی: اگر در عذاب ابدی باقی بمانی، فریادت در این دنیا به جایی نخواهد رسید.

هوش مصنوعی: از ترس و وحشت او از جا بلند شدم و گفتم آنچه انجام دادم تا به هدفم برسم.

هوش مصنوعی: پس از آنکه بهلول به دار آویخته شد، حاکم از او پرسید که در آن لحظه چه گفتی؟

هوش مصنوعی: او گفت که به خاطر عشق و علاقه‌اش، جانش را فدای معشوق کرده است و همین باعث شده احساس کند که او در حال حاضر در وضعیت خطرناکی قرار گرفته است.

هوش مصنوعی: من سرم را به سوی آسمان بلند کرده و به خدا گفتم: ای خدای من، از این بی‌چاره‌ی دلی‌زده چه می‌خواهی؟

هوش مصنوعی: اگر تو اینجا نبودی، یک بار دیگر اگر بخواهند، در این لحظه به شدت دلم گرفته و غمگینم.

هوش مصنوعی: من از تو طلب پاداش می‌کنم، نه از دیگران؛ زیرا از آن‌ها چیزی جز دردسر و بلاتکلیفی به دست نمی‌آورم.

هوش مصنوعی: من تو را دارم و هیچ کس دیگری را ندارم، زیرا تمام کارهای من تحت تأثیر تصمیم‌ها و اراده توست.

هوش مصنوعی: زمانی که این سخن را در حالت پنهانی بیان کردم، جوانی ناگهان آشکار شد و سپس صدایش را بلند کرد.

هوش مصنوعی: با صدای من از بلندی پایین آمد و به سوال من پاسخ داد، این پرده (پوشش) از کارها کنار رفت.

هوش مصنوعی: با اینکه خداوند مرا با مشکلات و سختی‌ها مواجه کرده، اما اکنون حالتی متفاوت و خاص دارم.

هوش مصنوعی: اگر بخواهم این بیت را به زبان ساده بیان کنم، می‌توان گفت که من با تمام وجود و جانم تلاش می‌کنم تا چیزی را که می‌خواهم به دست آورم، اما در ابتدا ممکن است آن را به درستی درک نکنم یا نتوانم به خوبی بیان کنم.

هوش مصنوعی: اگر در برابر ناکامی و شکست ایستاده‌ام، رفتن به دیدار او حتی با صد جان نیز، کاری عبث و بی‌فایده است.

هوش مصنوعی: اما تا زمانی که تو انسان کمی از غیر ببینی، همه چیز را جز خیر و شر نمی‌شنوی و نمی‌بینی.