هوش مصنوعی: این بیت به این معناست که راهی که در دل نهان است و در ابتدا قابل مشاهده نیست، وقتی که آشکار می‌شود، تمام حقیقتش به وضوح نمایان می‌شود. به عبارت دیگر، آنچه در ابتدا پنهان و مخفی به نظر می‌رسد، بعد از نمایان شدن، به روشنی قابل درک و دریافت است.

هوش مصنوعی: من نمی‌دانم چه بگویم، چه چیزی روشن و واضح است و چه چیزهایی در خفا قرار دارد. این نکته‌ای است که بالاتر از آنچه قابل مشاهده یا پنهان است وجود دارد.

هوش مصنوعی: من نمی‌دانم چه بگویم؛ بالا و پایین برای من فرقی نمی‌کند، چرا که این عالم فراتر از آنچه که می‌گویم و می‌دانم است.

هوش مصنوعی: در اینجا شاعر به تفاوت بین آنچه که در درون انسان می‌گذرد و آنچه که بیرون بیان می‌شود اشاره کرده است. او بیان می‌کند که برخی از احساسات و افکار که در وجود ما هستند، ممکن است به زبانی که به کار می‌بریم منتقل نشوند و در واقع، گفتار ما تنها نمایانگر بخشی از آنچه در درون داریم است. به عبارت دیگر، آنچه که در دل داریم ممکن است با آنچه که می‌گوییم متفاوت باشد.

هوش مصنوعی: چه بگویم از چیزی که هیچ کس تاکنون نگفته است، و چه می‌دانم از چیزی که هیچ کس هرگز ندانسته است.

هوش مصنوعی: وقتی نمی‌توانم نشانی از کسی پیدا کنم، چگونه می‌توانم آن را به دیگران بگویم؟ چون خودم هم بی‌نشانی را می‌بینم.

هوش مصنوعی: بازی‌های فریبنده و نرمش‌های روباهی مثل تزویر را کنار بگذار و به سکوت بپرداز، زیرا این مسیر به وضوح نمایان است.

هوش مصنوعی: از قید و بند ظاهری خود آزاد شو و به عمق وجودت برو، زیرا این فعالیت مربوط به باطن و روح توست، نه ظاهرت.

هوش مصنوعی: به عطار برو و از این گفتگو دست بکش، زیرا شنونده این صحبت‌ها موجودی است که در عالم جا ندارد.