هوش مصنوعی: شخصی با حالتی شاداب و سرخوش از کوچه‌ای می‌آید که هنوز صورتش شسته نیست و موهایش به هم ریخته و گره‌خورده است.

هوش مصنوعی: چشمان خمار و خواب‌آلود او مانند افرادی است که مست هستند و ابروهایش باعث جذب توجه بیشتر می‌شود.

هوش مصنوعی: ترک فلک به جانش گفت: ای دوست، تو از دل من بیرون مرو و به من توجه کن.

هوش مصنوعی: آسمان را به صدا درآور که چقدر خوب است، اما کدام چشمی وجود دارد که زیبایی این چهره را ببیند؟

هوش مصنوعی: پیش لبش، آب حیات مانند شد و خاک زیر پایش به بهشتی تبدیل شد.

هوش مصنوعی: دل غمگین با صدای بلند می‌گریست و می‌گفت: «اَی درد، ای غم!»

هوش مصنوعی: لحظه‌ای آرام بنشین که این دل سرمست مانند باد به هر گوشه‌ای می‌وزد.

هوش مصنوعی: دل هر کس از عشق به تو سرشار است و برای تو جان خود را به هزار صورت قربان می‌کند.

هوش مصنوعی: تو همان عطار هستی و با وجود ناپایداری خود، با دوستت به آرامی و ملایمت صحبت کن.