هوش مصنوعی: دختری بی‌خبر و مست، مانند ماهی، صبح زود از در مسجد وارد شد.

هوش مصنوعی: دختر با موی سیاه، چشمان تیره و دل تاریکش، اگر سیاه‌پوش باشد، به حقیقت سیاهی را پنهان کرده است.

هوش مصنوعی: از هر مویی که در زلف او هست، گناه و خطاهایی برمی‌ریزد.

هوش مصنوعی: مردی نزد معلم سالخورده‌اش به زانو درآمد و گفت: ای گرفتار در دنیای آب و دنیا.

هوش مصنوعی: اگر زهد و پارسایی را همچون یخ سرد بگیری، در نهایت باید مانند آتش، گهگاه به سوز و گرما بپردازی.

هوش مصنوعی: وقتی که پیر ما او را دید، از دلش آتش اشتیاقی شعله‌ور شد که مانند آتش است.

هوش مصنوعی: او از مسیر خود خارج شد و به کفر روی آورد، به گونه‌ای که نه در دین چهره‌ای از او باقی ماند و نه راهی برای بازگشت.

هوش مصنوعی: موهای تاریک او مانند چاهی عمیق است که آدمی در آن فرو می‌رود و به عمق و رازهایی دست می‌یابد، به‌طوری‌که مانند آب حیاتبخش خضر، احساس زندگی و شگفتی را به دست می‌آورد.

هوش مصنوعی: من دیگر هیچ‌گاه نشانی از او ندیدم، زیرا او در دنیایی بی‌نشان به پادشاهی رسید.

هوش مصنوعی: اگر عطار با او می‌رفت، دنیا به اندازه یک برگ کاه برایش ارزش نداشت.