هوش مصنوعی: به هر گوشه‌ای مرا چه مدت می‌خواهی بگردانی و از هر بدی چه مدت می‌خواهی به من بچشانی؟

هوش مصنوعی: زمانی که چرخ روزگار مرا به زهر خود آغشته می‌کند، چه زمانی می‌توانم به خوشبختی و سعادت برسم؟

گاهی مرا در دریا به تابوت می‌اندازی و گاهی بر تخت فرعون قرارم می‌دهی.

هوش مصنوعی: در بالای کوه سینا، نوشیدی شراب محبت و دوستی را.

هوش مصنوعی: وقتی بنده مست و سرمست می‌شود، در مواجهه با خود به یاد سخنی می‌افتد که به موسی گفته شده: "هرگز تو مرا نخواهی دید."

هوش مصنوعی: ای موسی، چه وقت می‌خواهی به سخنان جسورانه‌ات ادامه دهی؟ تو اصلاً شبیه شخصی نیستی که چون شعیب، به راحتی و در آرامش زندگی کند.

هوش مصنوعی: من کسی هستم که می‌توانم شعیب را هدایت کنم، و تو آن کسی هستی که دگران را به سمت شبانی جذب می‌کنی.

هوش مصنوعی: من همانند موسی هستم و تو خدای بزرگ و قدرت‌مند این دنیا. وقتی تو را می‌خوانم، به من توجه کن و اگر مرا رد کنی، خودتان می‌دانید که چه می‌شود.

هوش مصنوعی: به کسی که شبانی می‌کند، چه اندازه می‌توانی بگویی که تو به او به‌طور مستقیم دسترسی داشته باشی و او را بخوانی؟

هوش مصنوعی: سخن گفتن با او در کوه سینا به گونه‌ای است که در آن، زیبایی و ارزش‌های نهانی نهفته است.

هوش مصنوعی: ای موسی، آماده شو و لباس‌هایت را بپوش، تا بتوانی به مقصد و منزلگاه خود برسی.

هوش مصنوعی: من نه صبوری مانند ایوب دارم و نه نشانه‌ای از زیبایی یوسف در چاه.

هوش مصنوعی: گل زرد از گل سرخ بیرون آمد، پس در باغ ویران نیازی به باغبانی نیست.

هوش مصنوعی: علامت پیوند ما، موی سفید است. پیام‌آور ما و نشانه‌مان، به وضوح مشهود است و پنهانی نیست.

هوش مصنوعی: عطار، با خاصیت بی‌نظیرش، معانی عمیق و ارزشمند را مانند جواهراتی از گرانبهای سخن به بیرون می‌آورد.