هوش مصنوعی: من از خاک کوی تو هستم و تو از حال و احوال من مطلع هستی. تو می‌دانی که این خاک چقدر عشق و زیبایی در خود دارد.

هوش مصنوعی: هرگز از راه تو روی برنمی‌گردانم، حتی اگر صد بار به خونم بکشی.

هوش مصنوعی: هر کسی که مانند من ناتوان باشد، می‌تواند برای تو هر کاری را انجام دهد که در توان دارد.

هوش مصنوعی: اگر به خون من هم پای بگذاری، از در تو دور نخواهم شد و از خاکی که پیشانی‌ام بر آن سجده کرده‌ام، دست نخواهم کشید.

هوش مصنوعی: محبت و غم تو به طور عمیق در دل من جای دارد و این عشق برای من به قدری ارزشمند است که به طور پنهانی در وجودم زندگی می‌کند.

هوش مصنوعی: اگر به چهره‌ام بنگری، تمام زندگی‌ات را از روی من به حیات می‌آوری.

هوش مصنوعی: من از درمان و بهبودی خسته شدم، چون جان من تنها به خاطر درد توست. آیا می‌دانی؟

هوش مصنوعی: اگر درد تو برایم مهم نباشد، از ایمان و دیانت خود رو گردانم.

هوش مصنوعی: هرگز مرا درمان نکن، زیرا که من جز به درد و اندوه نمی‌توانم زندگی کنم.

هوش مصنوعی: تو به من گفته بودی که از عشق تو دل بکنم، اما حالا حالت دلسوزی و بی‌قراری من را می‌بیند.

هوش مصنوعی: نمی‌توانی دل مرا از من بگیری؛ چگونه می‌توانی دل را بربایی در حالی که خودت را درمان می‌کنی؟

هوش مصنوعی: من از عطار می‌خواهم که جانم را بگیرد تا از هزار بلاتکلیفی و سردرگمی رهایی یابم.