هوش مصنوعی: اگر من در عشق غرق شوم، از خوبی و بدی و از دنیا دلزده می‌شوم.

هوش مصنوعی: در حالت بی‌خبری و غفلت، من به کفر و دین دچار شدم. بنابراین، بگو در این حالت بی‌خود، خودت را چگونه می‌یابی اگر در عشق محبوب غرق شوی؟

هوش مصنوعی: ای کاش کسانی که در مسجد حضور دارند، فقط افرادی که درد و رنج عشق را می‌شناسند، باشند.

هوش مصنوعی: ای کاش که بتوانم یک لحظه از محبت و مهربانی که در دل دارم، برای تو نثار کنم و به گونه‌ای تو را در آغوش بگیرم که همیشه یادگار بماند.

هوش مصنوعی: اگر در دل من هیچ آگاهی و هوشیاری وجود ندارد، تنها یک لحظه از مستی و غفلت دور می‌شوم.

هوش مصنوعی: به خاطر نداشتن دیدار با چهره‌ی دوست، از این درد و اندوه، روی خود را به دیوار می‌زنم.

هوش مصنوعی: اگر از دیدن او نشانی ندارم، لااقل نشانی از کوی او به من بدهید.

هوش مصنوعی: اگر تو در پرده باشی و کمی مرا درک کنی، دیگران را از زحمت و دردسر دور می‌کنی.

هوش مصنوعی: اگر نبود راهی که من به خاطر حجاب و موانع موجود در این مسیر می‌روم، در این حال، من هم مانند عطار، راهنمایی نداشتم.