هوش مصنوعی: عزیزم، تو مانند پسته‌ای هستی که درونش دو گوهر ارزشمند نهفته است.

هوش مصنوعی: پسته‌ها به خاطر مغز شیرین و لذیذشان، شوق و شادی زیادی را تجربه می‌کنند.

هوش مصنوعی: ای قند، برایم بفرست و زخم هایم را دوا کن، دیگر از دست تو چه رنجی می‌برم؟

هوش مصنوعی: در هر رشته موی زلف تو، صد نوع جذابیت و زیبایی نهفته است که می‌تواند دل‌ها را به تپش درآورد.

هوش مصنوعی: گفتی که به درستی عهد کردم و به همین خاطر چنین عهدهایی را شکسته‌ای.

هوش مصنوعی: در این دنیا و در میان انسان‌ها، تو باید از زیبایی‌های فراوانی که در اختیار داری بهره ببری و آنها را در زندگی خود به کار بگیری.

هوش مصنوعی: اگر از چهره‌ات حتی یک گل هم به عطار ندهی، در این صورت هزار دسته گل هم که داشته باشی، فایده‌ای ندارد.