هوش مصنوعی: ای جان ما، نوشیدنی از جام تو نوشیده‌ام که مملو از شادی و سرورم کرده و دل‌باخته‌ام، از دنیا بی‌خبر و غرق در این حال هستم.

هوش مصنوعی: او جان ما را با یک لحظه پر از زندگی می‌‌بخشد، تا نسیمی از وجودش بر جان ما بوزد.

هوش مصنوعی: ای جان پاکبازان، در عمق هر دو دنیا مانند تو هیچ جواهری نه دیده و نه شنیده شده است.

هوش مصنوعی: جان‌های عاشقانت مانند مرغی که بالش بسته شده و در زیر دام دنیا گرفتار است، به خاطر بوی تو آرام گرفته‌اند.

هوش مصنوعی: در جایی که شعلهٔ عشق و شور در دل انسان زبانه می‌کشد، هم نور امیدی در وجودش روشن شده و هم بیداری و تازگی روحش به وجود آمده است.

هوش مصنوعی: در جایی که عشق تو به نمایش گذاشته شده، حتی کوه‌ها کوتاه‌تر شده و گردونه آسمان هم از حالت طبیعی خود خارج شده است.

هوش مصنوعی: جهان کهن سالخورده، بویی از تو استشمام کرده و به خاطر جستجو و محبت تو، جان من چنان به تلاطم افتاده که بی‌وقفه در پی تو می‌دود.

هوش مصنوعی: عشق تو موجب شده است که با carefree بودن خود، تمام کسانی که در دنیا با حکمت و تجربه هستند را مورد تمسخر قرار دهی و به نوعی در معرض آسیب قرار دهی.

هوش مصنوعی: در مسیر انتظار تو، جان‌ها از شوق و عشق به تو مانند پرنده‌ای زخمی و در حال نابودی در غم و اندوه غوطه‌ور هستند.

هوش مصنوعی: تو همیشه در دنیای خودت غرق هستی و هیچ کس نتوانسته از سختی‌ها و چالش‌های تو باخبر شود.

هوش مصنوعی: درست است که مرغی شگفت‌انگیز از تو زاده شده است که دنیای دو سرای وجودش را پر کرده، اما نه بال خود را گشوده و نه از آشیانه‌اش خارج شده است.

هوش مصنوعی: ای کسی که در پرده‌ی عزت پنهان شده‌ای و به خاطر غیرت، از چشم‌ها دوری می‌کنی، به کوی تو مردان با تجربه و کارآزموده می‌آیند.

هوش مصنوعی: تو مانند آفتابی هستی که در پس پرده‌ها جای گرفته‌ای و یک نفس عاشقانه از دل عاشقان را می‌تواند هزار پرده را پاره کند.

هوش مصنوعی: ای جان ما، مانند آدم که شادی‌های هشت بهشت را در ازای یک یا دو دانه گندم به دست آورد، تو هم غم خود را به بهای کوچک خریده‌ای.

هوش مصنوعی: وقتی تو در چشم ما نمی‌آیی، انگار که نوری در چشمان ما نیست و یا اینکه نوری که جان ما را حیات می‌بخشد، در جایی دیگر قرار گرفته است.

هوش مصنوعی: نور تو بر جان من تابیده و بر دلم نشسته است. از دل، بویی از آن نور به چشم‌هایم رسیده است.

هوش مصنوعی: چون همه چیز نتیجه کار توست و خودت را از همه این‌ها جدا کرده‌ای، پس با هیچ مخلوقی دوستی نداری.

هوش مصنوعی: تو به تنهایی همه چیز هستی، اما هیچ‌کس تو را نمی‌بیند؛ چون پرده‌ای بر چشم‌ها کشیده شده است که مانع از دیدن تو می‌شود.

هوش مصنوعی: هیچ دیده‌ای سویدی که او به وحدت رسیده باشد، همانطور که سرمه چشم را تیره می‌کند، بگذار تا پرده‌های راز را بر گستره‌ی وجود بگستراند.

هوش مصنوعی: هر کسی که از این راز بی‌خبر است، شایسته نیست که درباره‌اش صحبت کند؛ زیرا برای درک آن، کسی باید طعم دیدار و عشق را چشیده باشد.

هوش مصنوعی: حضرت تو مانند دریایی بزرگ است و جان‌ها مانند جواهرات در آن دریا قرار دارند. این دریا که به جان‌های ما تعلق دارد، موجی ایجاد کرده و ما را به حرکت درآورده است.

هوش مصنوعی: ای هزاران انسان کامل که قدرت تو را توصیف می‌کنند، جان‌هایی که از دوری فکر تو، در ناتوانی پرورش یافته‌اند.

هوش مصنوعی: عشق تو به قدری قوی است که حتی دین هم در برابر غیرت تو تسلیم شده و بر زمین افتاده است.

هوش مصنوعی: عطار در مقام اتحاد و یکی شدن، مانند پروانه‌ای است که جانش را به شمع تو داده و به دور آن می‌چرخد.