غزل شمارهٔ ۷۱
اطلاعات
* با انتخاب متن و لمس متن انتخابی میتوانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
خوانش ها
غزل شمارهٔ ۷۱ به خوانش عندلیب
غزل شمارهٔ ۷۱ به خوانش فرید حامد
غزل شمارهٔ ۷۱ به خوانش فاطمه زندی
آهنگ ها
این شعر را چه کسی در کدام آهنگ خوانده است؟
حاشیه ها
بسیار زیبا
چون جمال تو بر نتابد هیچ چشم...جمله ی آفاق نابینا خوش است
از اینجا می توان دریافت که چرا در خدا شک میکنیم(نابیناییم)...درواقع خدارا شکر که شک میکنیم و ایمان نداریم(در دیدن خدا نابیناییم)...زیرا جمال او را هیچ چشم و عقل و دلی نتواند که برتابد.
الحق آنجا کافتاب روی توست...صدهزاران بی سرو بی پا خوش است
از اینجا می توان دریافت که چرا باید صدهزاران ذره بی سر وبی پا همچون زمین و مریخ و مشتری و سیارکها و.....و غیره باید در پیش جمال خورشید گردان و شیدا و واله باشند...چون همه هستی پیش روی افتاب حقیقی اصیل، سرگردان و بی سرو پایند، و واقعا این است که بقول حافظ: جهان و کار جهان جمله هیچ برهیچ است هزار بار من این نکته کرده ام تحقیق...چون ما همه مشتی بی سرو پا بیش نیستیم.
حقیقتا عطار همان اوست که اوست...
بی وجودم گر بری آنجا خوش است..
بهرام جی به زیبایی خوانده
گر نباشد هر دو عالم گو مباش
تو تمامی... با توام تنها خوش است...