هوش مصنوعی: یک جوان عربی با دشنه‌ای در دست، به خون آلوده و با موهایی شبیه به شست، به نظر می‌رسد.

هوش مصنوعی: با اراده و عزم راسخ، سر را به بالا برده و ابرو را با نگاهی پر از خشم و شادی به هم فشرده است.

هوش مصنوعی: در جمع افرادی که لباس ساده و پارچه‌ای به تن دارند، او به کسی نگاه نکرد و از جای خود برنداشته است.

هوش مصنوعی: روزی یک جوان خام دل به دل پیر ما آسیب زد، اما دل پیر به خاطر او گشوده شد و رنجش را کنار گذاشت.

هوش مصنوعی: وقتی این کار را انجام داد، ناگهان از دید دیگران ناپدید شد، مانند اینکه تکه‌ای آتش در جستجو باشد.

هوش مصنوعی: از دریاهای پنهان و ناشناخته بنوشید، زیرا در خالی بودن از خود می‌توانید به حقیقت وجود دست یابید.

هوش مصنوعی: او به خاطر شرم از خودش کاملاً در هم شکست و از این وضعیت ننگین خارج شد.

هوش مصنوعی: در این جهان، هرچند بسیاری از چیزها ناپیدا و گم شده‌اند، اما هنوز برخی افراد به دنبال خواسته‌های خود هستند، حتی اگر دستشان خالی و آرزوهایشان ناقص باشد.

هوش مصنوعی: وقتی که پرنده‌ای تصمیم دارد از دانه‌اش دور شود و پرواز کند، آنقدر تلاش می‌کند که در نهایت قفس را می‌شکند.

هوش مصنوعی: او را از زندگی و نامش جدا کردند و نمی‌دانم که کجا رفت و به چه چیزی وابسته شد!

هوش مصنوعی: اگر کسی از این دریا با سر نیاید، پس اگر جانش هم در این راه برباد رود، جای خالی او در دل‌ها محسوس خواهد بود.

هوش مصنوعی: دلی پر از درد و غم در این شکل و وضعیت باقی مانده و آسمان هم دو طرف خود را به سوگ نشسته است.

هوش مصنوعی: ای کاش جان پر از رمز و راز عطار که در برابر این سردرگمی بی‌ارزش قرار گرفت، از دست نرود.