هوش مصنوعی: تو با زیبایی‌ات هر دو دنیا را تحت تأثیر قرار داده‌ای، چشمان عقل و جان را در جمال خود خیره کرده‌ای.

هوش مصنوعی: جان انسان، روح و زندگی اوست و تو خود روح زندگی او هستی. در این دنیا تو موجودی زنده هستی و جانی که در آن زندگی می‌کند، جهانی از احساسات و تجربه‌هاست.

هوش مصنوعی: عاشقانت هر صبح با شور و شوقی وصف‌ناپذیر، صدایی دارند که در تمام فضای زمین و آسمان طنین‌انداز می‌شود و با هیچ چیز دیگری قابل مقایسه نیست.

هوش مصنوعی: این جمله به توصیف یک مرغ عجیب و غریب می‌پردازد که جان عاشق را به تصویر می‌کشد. این مرغ، با وجود اینکه به زمین و آسمان تعلق ندارد، اما هیچ‌گاه نمی‌تواند در جایی آرام بگیرد و آشیانه‌ای پیدا کند. این بیان به احساس درونی عاشقی اشاره دارد که در پی مکان و آرامش است اما همواره در جستجوی عشق و آزادی باقی می‌ماند.

هوش مصنوعی: تمامی عالم را به تو می‌بینم و از تو در عالم هیچ نشانی نمی‌بینم.

هوش مصنوعی: ای موجودی که هم در حضور و هم در غیبت، جان من را پر کرده‌ای، وجود تو برای من هم در حقیقت و هم در ظن معنی دارد.

هوش مصنوعی: بدن می‌داند که وجودش از روح جداست و روح نیز آگاهی دارد که وجودش در قلب و درون بدن است.

هوش مصنوعی: بسیار سخن می‌گویی، اما در مواقعی هم سکوت می‌کنی. در بعضی وقت‌ها خود را نشان می‌دهی، در حالی که در لحظات دیگری پنهان می‌شوی.

هوش مصنوعی: کیست که بتواند نور آفتاب را ببیند، در حالی که چشم نابینا جایی برای آن ندارد؟

هوش مصنوعی: همه ما نقص و عیوب خاص خود را داریم، مانند اینکه وقتی کسی به حقیقت و شناخت عمیق می‌رسد، در حضور کسی که از همه عیوب باخبر است، این عیوب مشخص می‌شود.

هوش مصنوعی: تا زمانی که روح ما از خطاها پاک نشود، هرگز نمی‌توانی با عاشقان واقعی هم‌راستا شوی.

هوش مصنوعی: هر شب آستینم را پر از خون کرده‌ام، اما آیا روزی می‌شود که شایستهٔ آن درگاه باشم؟

هوش مصنوعی: مثل عطار که از تمام دو جهان آزاد شده، تو هم بندهٔ یگانه او شو و در این حال جاودانه خواهی بود.