هوش مصنوعی: ای جان، از کجا می‌توانم تو را در این جهان پیدا کنم؟ و اگر تو جان منی، کجا باید به دنبالت بگردم؟

هوش مصنوعی: چون از تو هیچ نشانی ندارم، نمی‌دانم کجا باید دنبالت بگردم.

هوش مصنوعی: چون وجود و مکان مانع رسیدن به حقیقت هستند، در وجود و مکان تو را کجا جستجو کنم؟

هوش مصنوعی: تو نه در دل پنهانی و نه در ظاهر آشکار، پس کجای تو را جستجو کنم؟

هوش مصنوعی: وجود تو همچون آسمان بی‌وزن و آزاد است، در حالی که بار سنگین کجا دیده می‌شود؟

هوش مصنوعی: ای کسی که به دور از من رفته‌ای، من مانند کمانی هستم که برای پیداکردن تو پرتاب شده‌ام.

هوش مصنوعی: زمانی که تو به کسی نمی‌رسی، مطمئن هستم که من هم نمی‌توانم تو را پیدا کنم. پس برای یافتن تو، به گمان و حدس‌هایم مراجعه می‌کنم.

هوش مصنوعی: تو در سایه خاموش شدی و من با فریاد به دنبالت می‌گردم.

هوش مصنوعی: گفتی که در دل من جان و عشق تو وجود ندارد، من نمی‌دانم کجا باید به دنبالت بگردم.

هوش مصنوعی: در این دنیای پیچیده و پر از چالش‌ها، ما مانند کوهی بزرگ در وسط این ماجراها قرار داریم. در تلاش هستم تا در درون تو، هسته‌ای از این کوه را پیدا کنم.

هوش مصنوعی: وقتی که جانم به خاطر تو در شوق و حیرت است، کجا می‌توانم دل خود را که در فشار و اندوه است، پیدا کنم؟

هوش مصنوعی: تو گفتی که اگر گم شوم، باید من را پیدا کنی. حالا من باید جستجو کنم تا آن گم شدهٔ وجودت را پیدا کنم؛ پس کجا باید بروم تا تو را بیابم؟