هوش مصنوعی: اگر تو مرد هستی، باید خودت را در پس دوکدان ببینی و نشستن را به خودت بسپاری.

هوش مصنوعی: دیگر تخمل نکنیم که مردانگی را به رخ بکشیم و از شرم، راه زنان را انتخاب کنیم.

هوش مصنوعی: کار عجیبی برای ما پیش آمده است؛ ما به مقام و حالتی رسیدیم که هم از زهر و تلخی زندگی رنج می‌بریم و هم از شیرینی و خوشی.

هوش مصنوعی: تا زمانی که زهر به شیرینی عسل تبدیل نشود، هرگز نمی‌توانیم زیبایی او را ببینیم.

هوش مصنوعی: دل را از دست داده‌ایم و نمی‌دانیم که این وضعیت چیست که اکنون در آن قرار داریم.

هوش مصنوعی: ای ساقی، امروز دردی که دارم را با من تقسیم کن، فراتر از مفاهیم کفر و دین است.

هوش مصنوعی: ما برای رسیدن به محبوب و معشوق خود، تمام جان و دل را فدای او می‌کنیم و سپس به کارها و مسئولیت‌های خود خواهیم پرداخت.

هوش مصنوعی: ما در دل خود حس شور و شوقی داریم که چون آتش می‌زند، همان‌طور که نوشیدنی زیبایی در دست صبوحیان است.

هوش مصنوعی: صبحی که چهره زیبای او ظاهر شد، ما همه از جمله افرادی هستیم که در این خوشحالی و سرخوشی شریکیم.

هوش مصنوعی: ما افرادی سرزنده و شادابیم و مانند عطار به خاطر حالت سرمستی‌امان احساس شرم و خجالت داریم.