هوش مصنوعی: بیا آن جام شراب را بیاور تا جان خود را فدای عشق کنیم و نذری برای معشوقه‌مان بگذاریم.

هوش مصنوعی: بیا عزیزم، زمان آن فرا رسیده است که جان خود را بر روی جامی که جان ما را شاداب می‌سازد بریزیم و به زندگی و لذت بپردازیم.

هوش مصنوعی: زمانی که محبوب به‌روشنی در وجودمان نمایان شود، از غیرت و عشق، جان خود را پنهان کرده و فدای او می‌کنیم.

هوش مصنوعی: هر زمانی که از ما چیزی خارج می‌شود، بدون اینکه ناراحتی به همراه داشته باشد، در آن سوگ بزرگ، طوفانی از شادی به پا خواهیم کرد.

هوش مصنوعی: زمانی که مثل دریا به خروش می‌آییم، در آن صورت از چشمان‌مان مانند باران، اشک و خون می‌ریزیم.

هوش مصنوعی: اگر غیر از او کسی در نظر بیاید، مانند نمکی که بر چشمان گریان می‌پاشند، آن را تحمل نمی‌کنیم.

هوش مصنوعی: بهتر است که در عشق او، مانند عطار، بی‌وقفه و بدون توجه به محدودیت‌ها، خود را در دریای بی‌پایان عشق رها کنیم.