هوش مصنوعی: ای صدف که دُرّی گرانبها به تو تعلق دارد، زیبایی چهرهٔ تو به گونه‌ای است که بر لوح نقره‌ای به شکلی زیبا و جاودان ثبت شده است.

هوش مصنوعی: روح من همیشه در زلف تو گیر کرده و عقل من دائماً در اینجا درگیر است، و من همواره در کنار کوی تو مقیم هستم.

هوش مصنوعی: من در میان یتیمی به سر می‌برم و وقتی به چشمانم نگاه می‌کنم، غرق در احساس یتیمی هستم.

هوش مصنوعی: از موهای زیبای تو که مظهر سلطنت و زیبایی است، می‌توان فهمید که دلربایی و جذابیتی خاص داری، زیرا که این موها به شکل حروف جیم و میم در آمده‌اند.

هوش مصنوعی: وقتی که باد، موهای تو را به هم می‌ریزد، جیم از میم جدا می‌شود و میم با جیم ترکیب می‌شود.

هوش مصنوعی: گلیم تیره‌ای که تحت پاهایم است، نشانه‌ای از صبر من است، پس دیگر بیش از این نزن به طبل این گلیم.

هوش مصنوعی: لب لعل تو، مثل عطری دلنشین است که وقتی از نزدیک بگذرد، دل‌ها را مجذوب می‌کند. اما وقتی این لب تو از دو طرف تقسیم شود، آن جاذبه و تاثیرش از بین می‌رود و دل‌ها همچنان به یاد لطافت و زیبایی تو باقی می‌مانند.