هوش مصنوعی: ما به عنوان یک وجود در این دنیای پرهرج و مرج، به نوعی ننگ و عیب به شمار می‌آییم و تمام عمر خود را در دورویی و تزویر سپری می‌کنیم.

هوش مصنوعی: ما افرادی هستیم که با وجود تمام رنج‌ها و سختی‌ها، همچنان با افتخار زندگی می‌کنیم و دل‌های پرهیجان و بی‌قراری داریم.

هوش مصنوعی: ما در حالت راستگویی و صداقت قرار داریم و در عین حال در میخانه، حالاتی سخت و پر از درد را تجربه می‌کنیم.

هوش مصنوعی: ما افرادی هستیم که در راه عشق جان خود را فدای آن کرده‌ایم و دل‌سوختگان و داغ‌دیده‌های آن هستیم.

هوش مصنوعی: ما تحت تأثیر کفر و تاریکی آن هستیم، اما لحظه‌ای از نوشیدن شراب ایمان بی‌بهره نبوده‌ایم.

هوش مصنوعی: ایمان واقعی تنها به گفتار محدود نمی‌شود، حتی اگر زبان ما به اظهار عقیده مشغول باشد، اگر دل‌مان پر از چیزهای نادرست و غیرمعتبر باشد، آن قول هیچ ارزشی نخواهد داشت.

هوش مصنوعی: ما در ظاهر خود را مؤمن می‌دانیم، اما در باطن کارهایی خلاف اعتقادمان انجام می‌دهیم.

هوش مصنوعی: بویی به ما رسیده که بسیار زمان است که در انتظار آن هستیم.

هوش مصنوعی: نه محبوب زیبایی به چشم می‌آید و نه در شأن ماست که یاری کنیم.

هوش مصنوعی: نه چیزی از ما پنهان می‌شود و نه در خفا، ما در کار خود جدی هستیم.

هوش مصنوعی: دردی که عطار برشمرده، ما هم تا روز شمارش می‌کنیم.