هوش مصنوعی: هرچند که در عشق تو جان خود را فدای تو کردیم، اما ارزش و اهمیت عشق تو را درک نکردیم.

هوش مصنوعی: سال‌ها با تلاش و تفکر مستمر، در مسیر رسیدن به آرزوی تو وقت و انرژی صرف کردیم.

هوش مصنوعی: تو همیشه در دل ما حضور داشتی، اما ما به خاطر تکبر و خودخواهی‌مان لحظه‌ای با تو ارتباط برقرار نکردیم.

هوش مصنوعی: وقتی که محبت و عشق تو را گسترش دادی و شرایط قضاوت درباره‌اش را فراهم کردی، جان و دل خود را فدای آن کردم.

هوش مصنوعی: ما در دنیا و آخرت عزت و سربلندی به دست آوردیم، تا برای عشق تو سر خود را خم کنیم و خود را فدای تو کنیم.

هوش مصنوعی: عشق تو همچون آتش به قلب ما نفوذ کرد و ما مانند شمعی که در اثر حرارت می‌ذوب شود، از شدت این عشق ذوب شدیم.

هوش مصنوعی: به خاطر امید دیدار تو، مانند پروانه به سوی آتش روانه شدم و خود را در آتش عشق تو انداختم.

هوش مصنوعی: گاهی مانند پروانه‌ای می‌سوختیم و گاهی با همین سوختن کنار می‌آمدیم و زندگی‌ می‌کردیم.

هوش مصنوعی: مانند عطار، از دنیا کناره گرفتیم تا بتوانیم به صدای درد تو گوش بسپاریم.