هوش مصنوعی: هر بار که از خود بیخود می‌شوم، به شکار محبت و زیبایی می‌روم.

هوش مصنوعی: گاهی به حالت شادمانی و سرخوشی می‌زنم و گاهی در حالت اندوه و گریه هستم.

هوش مصنوعی: من در عمق دریایی از خون غوطه‌ور شده‌ام و در حال تلاش برای برقراری ارتباط با کسی آشنا هستم.

هوش مصنوعی: هر کس که صدای آه من را بشنود، به شدت ناراحت و دلتنگ می‌شود، زیرا من از درونِ تنگنا و فشار، این آه را بلند می‌کنم.

هوش مصنوعی: وقتی که خبر وصل او به من می‌رسد، خود را به نوعی زمین‌گیر می‌کنم و به جایگاه قدم‌های او تقدیم می‌کنم.

هوش مصنوعی: من برای تو مانند جانم ارزش قائلم، هرچند که در این حال، غم و ناله‌ام از جایی دیگر نشأت می‌گیرد.

هوش مصنوعی: اگر لحظه‌ای بدون فکر به تو از دل برآید، آن لحظه را به قضا و قدر خود تقدیر می‌کنم.

هوش مصنوعی: غم تو برای من مانند گنجی است که شادی به ارمغان می‌آورد و من با خوشحالی به غمت خوشامد می‌گویم.

هوش مصنوعی: در اندوه تو، احساس می‌کنم که حتی کمتر از یک ذره ارزش دارم، اما اگر هوایی عوض کنم، به خاطر توست.

هوش مصنوعی: من چشمان عطار را با خاک پای تو پر از روشنی می‌کنم.