هوش مصنوعی: چاره‌ای ندارم، نمی‌دانم چه کار کنم که بتوانم از همه چیز به تو نزدیک‌تر شوم.

هوش مصنوعی: چگونه می‌توانم کاری کنم که همه را به صورت یکپارچه ببینم و در همه‌چیز یکی را مشاهده کنم؟

هوش مصنوعی: هر چه که از او پنهان نیست، مانند خورشید روشن و واضح به نمایش می‌گذارم.

هوش مصنوعی: یک ذره به اندازه هزار جهان وجود دارد؛ من می‌خواهم پرده را از روی آن ذره کنار بزنم و همه چیز را آشکار کنم.

هوش مصنوعی: می‌خواهم هر ذره‌ای از وجود را مانند خورشید، در آسمان درخشان و پرچمدار قرار دهم.

هوش مصنوعی: من می‌توانم هزاران دنیا و عالم را به خاطر تو در دسترس قرار دهم و به تو تقدیم کنم.

هوش مصنوعی: من با هر نفسی می‌توانم هزاران جهان را به خاطر تو، که همچون ماهی زیبا و درخشان هستی، تقدیم کنم.

هوش مصنوعی: من چگونه می‌توانم به این مسیر شگفت‌انگیز بروم وقتی که می‌خواهم زیبایی را از ستاره‌ای سرشار کنم؟

هوش مصنوعی: من قدرت و توانایی زیادی دارم و می‌توانم کارهای بزرگ و دشوار انجام دهم، اما در عین حال به دلیل سختی‌هایی که در مسیر وجود دارد، به ناچار مجبورم برای به دست آوردن آنچه می‌خواهم، تلاش بیشتری بکنم.

هوش مصنوعی: من می‌خواهم ذره‌های موجودات را با آن شیر به مانند کودکان شیرخوار پرورش دهم.

هوش مصنوعی: وقتی به کمال و رشد نمی‌رسم، چه کار می‌توانم بکنم؟ باید به یادآورم که گهواره‌ام را به گور تبدیل کنم.

هوش مصنوعی: عجب است که با وجود همه تلاشی که برای انجام این کارها کرده‌ام، در نهایت به هیچ نتیجه‌ای نرسیده‌ام. نمی‌دانم چه باید بکنم.

هوش مصنوعی: در نهایت، وقتی که سرنوشت بر من تسلط پیدا کند، این راه و روش را حتی اگر هزار بار هم تکرار کنم، نتیجه‌ای نخواهد داشت.

هوش مصنوعی: همه مانند چرخ دور خود می‌چرخند، هرچند که من خورشید را به عنوان حمایت خود قرار دهم.

هوش مصنوعی: من خود را از دو طرف جمع می‌کنم، اما برای اینکه به حقیقت و ذات خود برسم، باید از هویت خود عبور کنم.

هوش مصنوعی: وقتی که فرید از عشق معشوقش غافل شد، دیگر چگونه می‌توانم خود را مانند پرنده‌ای عاشق به نمایش بگذارم؟