هوش مصنوعی: اگر به خاطر عشق آه بزنم، تمام زیبایی‌های جهان را تحت‌الشعاع قرار می‌دهم و آنها را تاریک و غمگین می‌کنم.

هوش مصنوعی: غم و درد عمیق من آنقدر بزرگ است که در این دنیا جا نمی‌شود، پس چطور می‌توانم از این غم صحبت کنم یا آن را ابراز کنم؟

هوش مصنوعی: اگر من از عمق وجودم یک آهی بکشم، می‌توانم همه عالم را تحت تأثیر قرار دهم.

هوش مصنوعی: اگر لحظه‌ای با تمام وجودم شعله‌ور شوم، می‌توانم در همان لحظه با قدرتی عظیم، صدها دشمن را از خود دور کنم.

هوش مصنوعی: در دل من همچون دریایی از خون طغیانی به پا شده است و من در این دریا غوطه‌ور می‌شوم.

هوش مصنوعی: وقتی آن موج خون از مرز خود بگذرد، می‌توانم تلخی دل را در چشم‌هایم به تصویر بکشم.

هوش مصنوعی: این بیت بیانگر حالتی است که شخص احساس می‌کند اگر از غم یا دردش اشک بریزد، می‌تواند به اندازه‌ای تاثیرگذار باشد که دیگران را تحت تأثیر قرار دهد و شاید حتی آنها را به نوعی آسیب برساند. این احساس نشان‌دهنده عمق اندوه و تأثیرگذاری آن بر اطرافیان است.

هوش مصنوعی: اگر به جلو و عقب نگاه کنم، می‌بینم که در دل این دنیا، درد و رنج و مشکلات زیادی وجود دارد که همچون خون از وجود انسان‌ها جاری شده است.

هوش مصنوعی: با این وضعیت تعجبی نیست اگر من هم عبادت کنم و هم گناه انجام دهم.

هوش مصنوعی: هیچ کس از من فقیرتر نیست، حتی اگر ادعای پادشاهی کنم.

هوش مصنوعی: به من راهی به گلخن نمی‌دهند، و این برایم عجیب است که با این اوصاف، عزم و اراده‌ام را برای رسیدن به بارگاه (جایی ارزشمند) به کار می‌برم.

هوش مصنوعی: این قَسَم که من به آب چاه اکتفا نمی‌کنم، جالب است که در این حال هم به فخر و بزرگی آب با شکوه فکر می‌کنم.

هوش مصنوعی: مانند لاله‌ای که در خون غرق است، چه داستانی از سر و کلاهم بگویم؟

هوش مصنوعی: با سرودن اشعار فرید، مانند گیاهی می‌رویم و و رشد می‌کنیم، و اکنون در دل این گیاه، زندگی و نشاط بیشتری پیدا می‌کنیم.

هوش مصنوعی: اگر لحظه‌ای به چهره‌اش نگاه کنم، مانند عطار، غرق در عشق و شیدایی می‌شوم.