هوش مصنوعی: اگر یک نگاه از تو به من بیفتد، دیگر نیازی به این دنیا و آن دنیا ندارم.

هوش مصنوعی: من لحظه‌ای جاودانه‌ای می‌خواهم که فقط تو از آن خبر داری و من از آن بی‌خبرم.

هوش مصنوعی: اگر بگویی که می‌خواهم سرت را ببرم، از شادی چنان خوشحال می‌شوم که مانند قلمی که بر روی کاغذ می‌دود، برایت عمل می‌کنم.

هوش مصنوعی: اگر بگویی که برای تو جانم را می‌دهم، به خاطر این امید است که جانم به لب خواهد آمد.

هوش مصنوعی: اگر روزی به خاک برگردی و از تو چیزی بر جا بماند، باید من را در امان نگه‌داری.

هوش مصنوعی: می‌خواهم با اشک‌هایم غم و غصه‌هایم را فرو بنشانم و به یاد تو، خون دل بر زمین بریزم.

هوش مصنوعی: اگر تو برای من کمر بسازی، من هم کلاه چرخ را می‌برم. در واقع، اگر تو به من کمک کنی و حمایتم کنی، من هم به تو وفادار می‌مانم و در کنارت هستم.

هوش مصنوعی: وقتی تو را نمی‌بینم، جهان را هم نمی‌خواهم. تصمیم دارم در چشمانت خود را نمایان کنم.

هوش مصنوعی: اما می‌ترسم که در اشک‌های خود غرق شوم و از تو دور بمانم.

هوش مصنوعی: تو در دل من حضور داری و من به خاطر زیبایی‌ات جانم را تماماً فدای تو می‌کنم.

هوش مصنوعی: اگر من نباشم، هیچ ناراحتی وجود ندارد؛ تو باید همیشه در کنارم بمانی.

هوش مصنوعی: اگر بخواهم به تنهایی به سودی برسم، بدون تو هیچ نتیجه‌ای جز ضرر نخواهم داشت.

هوش مصنوعی: اگر مرا در قید و بند خود قرار دهی، برایم فرقی نمی‌کند که کافرم یا دین‌دار، چون در هر حال تحت تاثیر تو هستم.

هوش مصنوعی: اگر در ایمان خود از تو نشانه‌ای نداشته باشم، بدان که در دنیای بی‌ایمانی قرار دارم.

هوش مصنوعی: اگر از تو بوی کفر و بی‌اعتقادی بگیرم، نور ایمان را به آسمان می‌فرستم.

هوش مصنوعی: ای عزیز، تو با دلربایی‌ات از عطار دل مرا باز بردی و عشق تو باعث شده که جانم مهربان باشد.