هوش مصنوعی: اگر عشق در دل من باشد و جانم را بگیرد، شکرگزار هزاران جان فدای او خواهم شد.

هوش مصنوعی: اگر لحظه‌ای بدون عشق باشم، همه جهانم تاریک و بی‌نور خواهد شد.

هوش مصنوعی: من از تو دور افتاده‌ام و در این شبکهٔ پیچیده به آزمون‌های بی‌شماری دچار شده‌ام.

هوش مصنوعی: کودکی که از شیرینی دایه دور شده، همچنان مثل او دلی تشنه دارد.

هوش مصنوعی: به خاطر اشتیاقی که دارم، حاضر هستم جانم را فدای یک قطره شیر کنم، ولی افسوس که جانم در این حسرت مانده است.

هوش مصنوعی: مدت زیادی را مثل قلم در مسیر زندگی گذرانده‌ام و همیشه امیدوار بودم که به کسانی که به هدفشان رسیده‌اند، بپیوندم.

هوش مصنوعی: زمانی که چهرهٔ تو مانند شعله‌ای روشن شد، چشمانم به دنیای پنهان و ناپیدا باز شدند.

هوش مصنوعی: من به این نتیجه رسیدم که هر چیزی که در طول زندگی‌ام آموخته‌ام، از تو نشأت گرفته است و خودم جزئی از آن آموخته‌ها هستم.

هوش مصنوعی: تو گفتی مرا بشناس و بدان، اما من می‌دانم که در حقیقت چیزی نمی‌دانم.

هوش مصنوعی: من نمی‌توانم قطره‌ای از دریا را تحمل کنم، پس چگونه می‌توانم کل دریا را بنوشم؟

هوش مصنوعی: من هیچ خبری از تو ندارم جز اینکه زبانم نمی‌تواند چیزی درباره‌ات بگوید.

هوش مصنوعی: اما همه وجودم، احساسات و عقل به طور همزمان در تو گم شده است.

هوش مصنوعی: زمانی که عقل و دل و جان من از حقیقت تو دور و بی‌خبر شد، چگونه می‌توانی مرا به حقیقت خود راهنمایی کنی؟

هوش مصنوعی: علم مرا خسته کرده است، اما روزی خواهد رسید که حقیقت برایم روشن شود.

هوش مصنوعی: نه اینکه این موضوع واضح نشده، مدت‌هاست که من همیشه خواهان آن بوده‌ام که به‌طور ابدی در آن جا باشم.

هوش مصنوعی: هر بار که از هستی زائل شوم، در حقیقت در همان لحظه جاودانگی را تجربه کرده و در بقاء و ابدیت باقی خواهم ماند.

هوش مصنوعی: من همواره سعی می‌کنم تا به آرزوها و خواسته‌های عطار، حتی اگر ضعیف باشد، جامه عمل بپوشانم.