هوش مصنوعی: در دل من از عشق دردی وجود دارد که هیچ راهی برای تسکین آن نمی‌شناسم.

هوش مصنوعی: چشم‌هایم پر از اشک شده‌اند، چرا که بدون چهره‌ی کسی که هیچ‌کس او را ندیده است، غم بزرگی در دلم جای گرفته است.

هوش مصنوعی: از شدت جستجو و تلاش برای یافتن نشانه‌ای از تو، دیگر نه نامی از تو مانده و نه علامتی که مرا به یاد تو بیاندازد.

هوش مصنوعی: می‌گویند صبر کن، اما وقتی صبوری درکار نیست، چگونه می‌توانم منتظر بمانم؟

هوش مصنوعی: عزیزم، وقتی که تو از دنیای بیرون جدا می‌شوی، زندگی‌ام را به دست می‌آوری و از این جهان فرار می‌کنم.

هوش مصنوعی: از این مکان تاریک و ناامن به من برسان به جایی که همیشه و ابدی باقی بمانم.

هوش مصنوعی: بدون تو، در هیچ‌یک از عالم‌ها نمی‌توانم زنده بمانم، حتی اگر به حیاتم ادامه دهم.

هوش مصنوعی: تا وقتی که عشق تو در وجودم جاری است، مانند قلمی که روی لوح می‌نویسد، به سمت تو حرکت می‌کنم.

هوش مصنوعی: عطار می‌گوید که باید صبر کرد تا حقیقت و شناخت واقعی به وضوح نمایان شود. با تحمل و صبوری، درک عمیق‌تری از علم و واقعیت به دست می‌آید.