هوش مصنوعی: هرگاه خود را فردی پاک و بی‌گناه احساس نکنم، چه مکانی را بالاتر از یک مکان ناپاک نمی‌دانم.

هوش مصنوعی: چرا باید در میان مردان بنشینم، وقتی که خودم را به عنوان یک مرد واقعی نمی‌شناسم؟

هوش مصنوعی: بیایید تا از خودم فاصله بگیرم، زیرا به خودم بیشتر از هر دشمنی اعتماد ندارم.

هوش مصنوعی: دلی که از خواسته‌ها و آرزوها پر شده، برای من ارزش و زیبایی ندارد.

هوش مصنوعی: من همچنان از شدت عشق و شوق مانند عیسی که از سوزن عبور نمی‌کند، عاجز مانده‌ام و این معشوق هم برای من کمتر از آن سوزن نمی‌باشد.

هوش مصنوعی: عزیزم به خاطر غم تو جانم را می‌فروشد، هرچند نمی‌دانم که آیا جان دیگری نیز به من کمک خواهد کرد یا نه.

هوش مصنوعی: در عشق تو به حدی حیران شدم که گویی جانم را گم کرده‌ام و دیگر نمی‌دانم جسمم کجاست.

هوش مصنوعی: من هم غرق کردی و هم به شدت زجرم دادی، نمی‌دانم تو از من چه می‌خواهی.

هوش مصنوعی: گاهی می‌گویی که باید صبر کنی، اما من نمی‌دانم که چگونه صبر کردن خودش درمانی است.

هوش مصنوعی: گاهی می‌گویی مرا بگیر و گاهی از من دور می‌شوی، اما من نمی‌دانم که در این حال چه چیزی را از دست می‌دهم، حتی اگر از بهای زیادی باشد، به اندازه‌ای کم که قابل توجه نیست.

هوش مصنوعی: من یک ذره کوچک هستم که نه وجود واقعی دارم و نه عدم، ولی همه نور و روشنی را می‌شناسم.

هوش مصنوعی: در این مسیر وارد شدم، با تمامی کاستی‌ها و نقص‌ها، تو بهتر از من می‌دانی در چه وضعیتی هستم، حتی اگر من خودم ندانم.

هوش مصنوعی: در این حالت که دلم در حیرت و سرگردانی به سر می‌برد، هیچ راهی برایم بهتر از مرگ به نظر نمی‌رسد.

هوش مصنوعی: از این پس، هر کس به عطار (شاعر و عارف بزرگ) نزدیک شود، دیگر نمی‌تواند او را از خود دور کند، زیرا من هیچ ارتباط و وابستگی به کسی جز او نمی‌شناسم.