هوش مصنوعی: من نمی‌دانم که چطور می‌توانم به درد دل‌هایم درمانی ببخشم، گویی در دل مشکلات گم شده‌ام و نمی‌توانم خودم را پیدا کنم.

هوش مصنوعی: به قدری از خوشحالی و شوق غرق شده‌ام که دیگر تفاوت بین درستی و نادرستی را درک نمی‌کنم.

هوش مصنوعی: چند بار می‌پرسی که من درد را از درمان تشخیص نمی‌دهم؟

هوش مصنوعی: مشکل من به گونه‌ای است که در حالت بی‌حالی و عدم آگاهی قرار گرفته‌ام و نمی‌دانم چگونه باید آن را حل کنم.

هوش مصنوعی: نمی‌دانم چگونه با مردم ارتباط برقرار کنم، زیرا نمی‌دانم چگونه باید از لطف و بخشش آن‌ها پذیرایی کنم.

هوش مصنوعی: هر چیزی را که از ماه تا ماهی وجود دارد، به هیچ عنوان جدا از خودم نمی‌دانم.

هوش مصنوعی: هر چیزی که هست، چه در اصل و چه در جزئیات، تو هستی یا من هستم یا نمی‌دانم.

هوش مصنوعی: اگر همه این‌ها یکی هستند، پس بی‌خیال عدد و شمارش آن‌ها شوم، چون برایم مهم نیست که چطور باید آنها را بشمارم.

هوش مصنوعی: اگر یکی باشد و صد هزار نیز وجود داشته باشد، پس نمی‌دانم چرا این یک نفر برای من مهمتر از همه آن‌هاست.

هوش مصنوعی: حیرت و confusion من به حدی رسیده است که در این وضعیت، نمی‌توانم راهی برای درک کارهای خدا پیدا کنم.

هوش مصنوعی: چشمی که به حقیقت‌ها نگاهی عمیق و درونی دارد، در دنیای واقعی مانند توتیای معمولی و سطحی نیست.

هوش مصنوعی: هرچه عطار در جستجوی آن بود، اکنون نمی‌دانم که در کجا می‌توانم آن را پیدا کنم.