هوش مصنوعی: ای عشق، تو باعث شده‌ای که همه چیز را در زندگی‌ام راستین و معتبر بدانم، اما غم تو مرا از کانون وجودم خالی کرده و به شدت افسرده کرده است.

هوش مصنوعی: یک روز خورشید نگاهی بر من انداخت و من مثل ذره‌ای کنجکاو شدم.

هوش مصنوعی: خورشید مدام و پیوسته می‌تابید تا این‌که خواست بر من بتابد و در وجودم حلول کند.

هوش مصنوعی: وقتی با دقت به خودم نگاه کردم، متوجه شدم که زیبایی‌ام در حال کاهش است.

هوش مصنوعی: او با هزار زبان می‌گفت که از من دوری کن، زیرا من از هیچ قاعده و اصولی پیروی نمی‌کنم.

هوش مصنوعی: اگرچه به ظاهری کافر به نظر بیایی، اما اگر حقیقت را درک کنی، من آن را می‌پذیرم.

هوش مصنوعی: اکنون من خیلی بیشتر از قبل نا آرام و بی قرار هستم، به طوری که به یاد آن روز، دلم بیشتر از همیشه شیدا و عاشق است.

هوش مصنوعی: من چگونه می‌توانم به گرد تو بیایم، در حالی که در صحبت با تو، غولی هستم که نمی‌توانم به جمع دوستانم بپیوندم؟

هوش مصنوعی: هر جا که بزرگی و عظمت تو حاکم باشد، من چه جایگاه بی‌محتوایی دارم که بخواهم صحبت کنم یا خود را به نمایش بگذارم.

هوش مصنوعی: ای کاش که بعد از این همه عمر، فرصتی پیش می‌آمد که لحظه‌ای با هم باشیم و به هم برسیم.

هوش مصنوعی: این جمله به این معناست که از این پس، من تنها بر اساس سنت و راهنمایی‌های پیامبر خود عمل می‌کنم و جایی برای کسانی که در برابر این سنت تمرد می‌کنند، وجود ندارد.

هوش مصنوعی: عطار به ترک جان می‌گوید اگر داستان زندگی‌ام را توضیح بدهی، این گونه به من فصل‌های مختلفی را خواهی گفت.