هوش مصنوعی: در برابر ظلم و ستم تو، احساس خفگی و نابودی می‌کنم و وقتی به یاد غمت می‌افتم، دلم می‌شکند.

هوش مصنوعی: محبت تو به قدری ما را تحت تأثیر قرار داده که دیگر برای من اهمیت ندارد که مورد ستایش قرار بگیرم یا مورد سرزنش.

هوش مصنوعی: من مانند شمعی هستم که بدون سر می‌سوزد و تنها برای تو جان می‌دهم.

هوش مصنوعی: اگرچه وجود من حرمت و احترام را به نمایش می‌گذارد، امّا من همچنان به خاطر حرمت و احترام به آن روی می‌آورم و خود را فدای آن می‌کنم.

هوش مصنوعی: من از شدت زیبایی و جذابیت تو دلم می‌خواهد که در دل این عظمت و شکوه غرق شوم و از همین حالا در آغوش آن بمیرم.

هوش مصنوعی: وقتی آستینت را بلند کنی، من در زیر سایه‌ات در حال زار و بی‌حالم و در همین حالت می‌میرم.

هوش مصنوعی: وقتی از عشق و زیبایی تو زنده و شاداب شدم، مانند قلمی که بر اثر دست خط تو خراب می‌شود، جانم را فدای تو می‌کنم.

هوش مصنوعی: هر زمان که چیزی از تو دریافت کنم، آن را می‌خورم و از زحمتی که به من وارد می‌کنی، رنج می‌برم و آسیب می‌بینم.

هوش مصنوعی: حضور تو مانند نفس عیسی است که باعث زنده شدن روح من می‌شود. این موضوع شگفت‌انگیز است که چرا من به خاطر همین نفس، از شوق و عشق به تو به شدت دچار مرگ و فراق می‌شوم.

هوش مصنوعی: من برای تو هزار بار هم بمیرم، تا تو هرگز نگویی که کمتر از آن می‌میرم.

هوش مصنوعی: اما وقتی که زیبایی تو جان می‌بخشد، با هر گام تو، من به خاطر تو زنده‌ام و در هر نفس، که تو را می‌ستایم، حس می‌کنم که به سوی مرگ می‌روم.

هوش مصنوعی: به خاطر درد و رنجی که دارم، از جام جمت که آب حیات است، کمک می‌طلبم. زیرا بدون آن، احساس می‌کنم که زندگی‌ام به پایان می‌رسد.

هوش مصنوعی: اگر بدون تو زنده بمانم، هر لحظه‌ای که بگذرد، به ناچار می‌میرم.

هوش مصنوعی: عشق تو چشمانم را پر کرده و من بر روی امید مهربانی‌ات جان می‌دهم.