هوش مصنوعی: من به خاطر عشق تو دلم را می‌زنی و زخم‌های پنهانی را به جان می‌خردم.

هوش مصنوعی: غم تو برای من مانند گنجی است که شادی می‌آورد. به همین دلیل، با اینکه غم تو تلخ است، اما من از آن بهره می‌برم.

هوش مصنوعی: چون مشکل و درد تو باعث آرامش دل من است، من هم از درد تو به مقدار زیاد رنج می‌برم.

هوش مصنوعی: چند بار بگویم که به خاطر تو بسیار ناراحت شدم، اما اکنون در این زمان صد بار بیشتر از آن غمگین هستم.

هوش مصنوعی: در زیر این لباس، مثل شمعی که در حال ذوب شدن است، هم از شادی و هم از غم به حال خود می‌زنم.

هوش مصنوعی: برای اینکه کسی متوجه حال بد و غمگین من نشود، سعی می‌کنم احساساتم را در درون خود پنهان کنم و از دیگران دوری کنم.

هوش مصنوعی: چه کسی می‌تواند صدایم را بشنود، در حالی که من تمام خواسته‌هایم را رها کرده‌ام، زیرا از دست خضر آب زندگی‌بخش می‌نوشم؟

هوش مصنوعی: ای جان، به یاد داشته باش که در این جشن محبت، شراب جام جم را از دست محبوب می‌نوشم.

هوش مصنوعی: من بسیار خوشحالم و این شادی جانم را تسخیر کرده است، بنابراین از آنجا که این خوشی برایم بسیار مهم است، همواره برای حفظ آن تلاش می‌کنم.

هوش مصنوعی: هر اندوهی که بر عطار (شاعر) تاثیر می‌گذارد، به شدت به امید و ذوق درمانی که در دل دارد، وابسته است.