هوش مصنوعی: اگر از دل آتشین خود نَفَسی بکشم، در آن لحظه، همه چیز را به هم می‌زنم و ویران می‌کنم.

هوش مصنوعی: در آسمان آبی، اگر هزار امواج برپاشد، تنها با یک فریاد از دل پر اندوه خود می‌توانم برآورم.

هوش مصنوعی: اگر غم و اندوه دل من با خواسته‌های قلبم همراه باشد، می‌توانم آسمان را از لباس سیاه اندوه رهایی بخشم.

هوش مصنوعی: در هر لحظه از دل خود که همچون آتش می‌سوزد، شعله‌هایی را به وجود می‌آورم که از عشق و تمایل به معشوق ناشی می‌شود.

هوش مصنوعی: هر روز صبح، زمانی که نفس می‌کشم، باید خود را آماده کنم زیرا هر دم که می‌زنم، تخلیه‌ای از نفس خود به حساب می‌آید.

هوش مصنوعی: وقتی در این دنیا همدمی پیدا نکردم، از رازهای درونم پیش کی صحبت کنم تا یک لحظه آن را بروز دهم؟

هوش مصنوعی: در یک لحظه‌ای که گرفتار انواع درد و رنج هستم، دستم یاری نمی‌کند تا بتوانم کاری را انجام دهم.

هوش مصنوعی: با آه و ناله‌ای که از دل برمی‌آید، در پایان شب، آسمان را به نام خاصی می‌خوانم و می‌خواهم که پرده‌های زیبایی را بالا ببرم و جایی را آماده کنم.

هوش مصنوعی: چگونه می‌توانم خواسته‌های عطار را برآورده کنم، در حالی که خودم هرگز نمی‌توانم یک لحظه از خواسته‌های قلبی‌ام را تحقق بخشم؟