هوش مصنوعی: اگر حتی بوی یک خم زلف محبوبم را کافران بشنوند، به خاطر آن ناراحت و گریان می‌شوند و خود را بی‌دین می‌دانند.

هوش مصنوعی: اگر از زلف او تنها یک مو به من برسد، آن را در دل خود نگه می‌دارم و همچون چشمی در جانم پرورش می‌دهم.

هوش مصنوعی: دست من درگیر زلف او شده و نمی‌توانم آن را آزاد کنم تا بتوانم زیبایی‌ها و پیچیدگی‌هایش را بشمارم.

هوش مصنوعی: دل من به خاطر بوی خوش زلف محبوبم سرشار از عشق و احساسات است و این عطر دلنواز باعث شده است که حالم دگرگون و خوشایند شود.

هوش مصنوعی: اگرچه او را نمی‌بینم، اما همچون جان من است. بدون او، چگونه می‌توانم عمر گرانبهایم را سپری کنم؟

هوش مصنوعی: از حالت مستی و خمار خارج می‌شوم، اما هیچ‌کس از عشق عمیق و رازآلود آن معشوق در دل من خبر ندارد.

هوش مصنوعی: غم به من هجوم می‌آورد از طرف آن محبوب، در حالی که شادی به سمت غم می‌آید؛ چرا که او، غم من، رهنما و راهنمای من است.

هوش مصنوعی: در عشق او، دلی دارم که از خودم و همه چیزهایی که قبلاً برایم مهم بودند بی‌خبر است و دیگر به آنها نمی‌اندیشم.

هوش مصنوعی: تا زمانی که پای کسی از زمین خود جدا نشود و نتواند از خاک خود دور شود، من هم نمی‌توانم در مسیر او قرار بگیرم.

هوش مصنوعی: به دلیل مدت زمان طولانی که در انتظار بوده‌ام، حالا با حالت بی‌دلی و بی‌صبری به درون آمده‌ام تا از این خاک و سرزمین خوشبو که همیشه در ذهنم بوده، بگذرم.

هوش مصنوعی: زمانی که باد بر زمین می‌وزد، من نیز به مانند باد در آغوش آنجا قرار دارم و بر خاکی که در آن نام و نشانی از خود دارم، باقی مانده‌ام.

هوش مصنوعی: به او گفتم بیا و خانه‌ام را بفروش، اما او جواب داد که من از این چیزها خریداری نمی‌کنم، پس برو پی کار خودت.

هوش مصنوعی: وقتی به عطار گفتم که یک نصیحت به تو گوش بدهم، او جواب داد که ساکت باش و اجازه نده که صحبت کردنم آغاز شود.