هوش مصنوعی: می‌دانی که دل من به خاطر عشق تو تیشه به جانش خورده و خون گریه می‌کند، اما تو از حال من بی‌خبری.

هوش مصنوعی: به خاطر آرزوی موهای زیبای تو، دائماً در حال آشفتگی و بی‌قراری هستم، درست مثل خود آن موهای تو که همیشه در هم و بر هم هستند.

هوش مصنوعی: نمی‌توان به طول صد سال گفت که آن احساسی که از سر زلف تو با من آمده است، چه بوده است.

هوش مصنوعی: من همیشه در حال تپش و سوزش هستم تا اینکه نگاه من به چهره تو بیفتد.

هوش مصنوعی: به دلیل گریه‌های زیاد و درد عمیقی که در قلبم دارم، نمی‌توانم به تو نگاه کنم.

هوش مصنوعی: اگر روزی مانند باران اشک بریزم، دل پر از خونم از سینه‌ام بیرون می‌آید.

هوش مصنوعی: وقتی که نتوانم نگاهی به روی تو بیندازم، برایم تماشای خیالت کافی است.

هوش مصنوعی: اگر غم دل سوخته‌ام را نچشیدی، غم عشق تو جگر مرا سوزانده است.

هوش مصنوعی: چرا مدام می‌گویی که دارای ثروت و قدرت هستی؟ غمی که به خاطر تو دارم را چه کنم؟

هوش مصنوعی: اگر از چهره تو دور شوم، تنها چیزی که به یاد می‌آورم، دلگرمی است که از دیدار تو کسب کرده‌ام.

هوش مصنوعی: وقتی عطار از من جدا شد، مانند زری که در اثر شکستگی ارزشش را از دست داده، من نیز دیگر به هیچ وجه ارزشی ندارم.