هوش مصنوعی: من از تمام دنیا بنده‌ای ساده و خالص دارم و می‌دانم که از سادگی و خلوص هرگز شرمنده نخواهم بود.

هوش مصنوعی: زمانی که زلف زیبای او را در کنار ماه دیدم، به طور وابسته و گره‌خورده، دل به او دادم.

هوش مصنوعی: وقتی از گیسوی او پرده‌برداری شد، قلبم به شدت از احساسات مختلف پر شد و هر لحظه بین اعتراف و انکار در تردید بودم.

هوش مصنوعی: هر لحظه به رغم میل من، زلفی که دارد تاب و سر و شکلی خاص، تابی می‌دهد که من هرگز نمی‌توانم تاب بیاورم.

هوش مصنوعی: هر بلندی و زیبایی او سرشار از جذابیت و فتنه است، به طوری که از هر یک از موهایش هیجان و آشوبی به وجود می‌آید و از هر مژه‌اش طوفان و بارانی مانند ابر سرازیر می‌شود.

هوش مصنوعی: آن شخصی که مرتب به سوی من می‌آمد، اکنون رفته است و کاری از دست من برنمی‌آید؛ حالا مثل موهایش، کارم هم از دست رفت.

هوش مصنوعی: هر شب از دلتنگی او مانند شمعی می‌سوزم و او نیز مانند شمعی، روزها باعث می‌شود که برایش درد بکشم.

هوش مصنوعی: گفتم تو هیچ چیزی جز زیبایی و عشوه نفروش، اما او تمام جهان را به من فروخت چون من خریدار آن بودم.

هوش مصنوعی: نه در مقام درویشی به اندازه‌ای که شایسته‌ام هستم، و نه در مسیر ترسایی، توانایی و لیاقتی برای آن ندارم.

هوش مصنوعی: من نه اهل دعا و مناجات هستم، نه آدمی متمرد و سرخوش از شراب. نه در جایگاه عبادت قرار دارم و نه حالتی دارم که درخور این مستی باشد.

هوش مصنوعی: من نه ایمانم به توحید است و نه به تقلید از دیگران؛ نه من حقیقت را انکار می‌کنم و نه به رازها آگاهی دارم.

هوش مصنوعی: به خاطر اینکه مثل کرم ابریشم در درون خودم محبوس شده‌ام، آنقدر در فکر و خیال خودم غرق شده‌ام که دیگر بیرون آمدن از این وضعیت برایم سخت شده است.

هوش مصنوعی: کسی که بخواهد به آسانی از زحمات و تلاش‌های من بهره‌برداری کند، باید بداند که من به تلاش‌هایم ادامه می‌دهم و از سختی‌ها دور نمی‌شوم.