هوش مصنوعی: بیت به این معناست که وقتی نرگس (دلبند) من مانند شمشیری مرا جریحه‌دار می‌کند، من در این دشت و کشتزار دور از تو مانند لاله‌ای ناتوان و بی‌کفن تنها به خون خودم آغشته‌ام. در واقع، شاعر از احساس عمیق تنهایی و درد جدایی می‌گوید و به کمبود چیزهای زیبایی که در کنار معشوقش دارد، اشاره می‌کند.

هوش مصنوعی: به خاطر اینکه او بی‌سر است، به پای او افتادم. غم‌های زیادی دارم که مانند حلقه‌های زلف تو به هم پیوسته‌اند.

هوش مصنوعی: به قدری حلقه‌های زلف زیبای تو زیاد است که هیچ‌گاه نمی‌توانم تعداد آن‌ها را بشمارم.

هوش مصنوعی: اگر تو کمی اراده و استحکام داشتی، مثل ذره‌ای از سستی و ضعف نمی‌رفتی. این نشان می‌دهد که در برابر بادها و چالش‌ها باید محکم و استوار بود.

هوش مصنوعی: هرگز ستاره‌ای را در آفتاب نمی‌بینی، اما وقتی به چهره تو نگاه می‌کنم، انگار که چشمم پر از ستاره است.

هوش مصنوعی: همواره در برابر حکمت به حالت فروتنی و سر خم کرده هستم، پس از این نباید سر خود را بیشتر پایین بیاورم، مثل شمعی که در کنار من روشن است.

هوش مصنوعی: دوست من، با لطف و محبت تو که فراتر از هر انتظاری است، می‌دانم که بدون زیبایی و زلالی چهره‌ات، این نالیدن‌ها و غم‌های عمیق من وجود نداشت.

هوش مصنوعی: به خاطر عشق تو، طوری می‌میرم که نمی‌توانم با کسی حرف بزنم. پس از درد عشقت، به چه کسی می‌توانم شکایت کنم؟

هوش مصنوعی: عطار چگونه می‌تواند غصه‌های تو را بیان کند، وقتی که زبانم از بیان این درد عاجز شده و کارم از دست رفته است؟