هوش مصنوعی: فریاد می‌زنم که آنچه را دوست داشتم، هرگز پیدا نکردم. نجات جسم را نیافتم و آزاد شدن روح را نیز ندیدم.

هوش مصنوعی: دلم به خاطر دردی که دارم می‌سوزد و نمی‌دانم چه کاری انجام دهم، زیرا هنوز راه حلی برای این درد پیدا نکرده‌ام.

هوش مصنوعی: هیچ‌گاه ندیدم که انسان به طور مؤثر و با هدف خاصی فعالیت کند و در عین حال دچار سردرگمی شود.

هوش مصنوعی: در عالم به دور خود می‌چرخم و مانند گردون در حال چرخش هستم. مثل خودم که بی‌تاب و گیج هستم، در دور و برم هیچ چیز را واضح نمی‌بینم.

هوش مصنوعی: من مانند یک گوی بی‌هدف و سرگردان شده‌ام، که در میدان زندگی هیچ حریف و هم‌دردی برای خود نمی‌بینم.

هوش مصنوعی: در این حالت گیجی و سردرگمی، نه صبر دارم و نه غم، زیرا هرگز ندیدم که کسی خود را برای دیگری قربانی کند.

هوش مصنوعی: در این راه مسیری طولانی را پیموده‌ام، اما هنوز هیچ نشانه‌ای از موفقیت یا هدف مورد نظر را مشاهده نکرده‌ام.

هوش مصنوعی: حالا که عمری را پشت سر گذاشته‌ام، اما هنوز هیچ چیزی از انسانیت و ارزش‌های انسانی را ندیده‌ام که به اندازه یک موی سر اهمیت داشته باشد.

هوش مصنوعی: به نظر می‌رسد که یک مسیر بی‌پایان وجود دارد و من نتوانستم سر آغاز و انتهای آن را پیدا کنم.

هوش مصنوعی: همچون شمعی که در آتش و دود می‌سوزد، وقتی خودم را در این وضعیت می‌بینم، جز گریه کردن چیزی نمی‌توانم انجام دهم.

هوش مصنوعی: من نمی‌توانم از اشک‌های خود فرار کنم، زیرا هرگز طوفانی به مانند این را تجربه نکرده‌ام.

هوش مصنوعی: من هیچ نوشیدنی از جهان بدون درد و رنج نچشیدم و هیچ لقمه‌ای از زندگی بدون مشکل و زحمت نداشتم.

هوش مصنوعی: در این دنیا هیچ خوشحالی‌ای را ندیدم که به اندازه‌ی اندوهی که تجربه کرده‌ام، بیشتر باشد.

هوش مصنوعی: اگر عمر من مانند خورشید بود، باید بهایش را می‌پرداختم؛ اما هنگامی که به من نور می‌افکند، تنها چیزی که دیدم، بهایی بود که باید می‌دادم.

هوش مصنوعی: چطور می‌توانم از سرزمین یوسف صحبت کنم وقتی که من جز چاه و زندان چیزی ندیدم؟

هوش مصنوعی: من به اشتباه گفتم که بارها خوبی‌ها را دیده‌ام، اما خودم را لایق پاداش آن ندانستم.

هوش مصنوعی: به چه چیزی می‌توانم در مقایسه با دیگران افتخار کنم وقتی که خودم تنها نقص و کمبودها را در درونم می‌بینم؟

هوش مصنوعی: صدف بهتر است بگوید که من در تمام عمرم باران را ندیدم.

هوش مصنوعی: باید با فقرای همدرد و همراز باشم، چون آن‌ها می‌گویند که هرگز سلطانی را ندیده‌اند.

هوش مصنوعی: ای عطار، زمانی که به اینجا رسیدی، نتوانستم صحبت کردن تو را ساماندهی و منظم کنم.