هوش مصنوعی: خط تو مانند نافع است، وقتی که به آن نگاه کردم، روایتی را دیدم که از آن احترام ویژه‌ای قائل بودند.

هوش مصنوعی: وقتی زلف تو بر روی کلمات می‌رقصد، من نیز به رازهای آن زلف پرداختم و خطراتش را درک کردم.

هوش مصنوعی: چه بگویم درباره عشق و وصال تو، که من هیچ نداشتم. من از اینکه چیزی نداشتم، بدتر از این را دیدم.

هوش مصنوعی: در اینجا بیان شده که تو در دنیای الف هستی، اما الف به تنهایی هیچ ارزشی ندارد. من فراتر از الف، چیزی در کمر تو دیدم که به من نشان می‌دهد چرا ارزش تو بیشتر از آن است.

هوش مصنوعی: زلف‌های تو مانند کمند است و نور خورشید بر آن می‌تابد؛ زیر هزار حلقه، آن‌ها به یکدیگر گرفتار شده‌اند.

هوش مصنوعی: در دل هر حلقه، جان من به جدایی شده و هزار عاشق را دیدم که هم سر و هم پا را گم کرده‌اند.

هوش مصنوعی: بسیار زیباست که تو را به نام نرگس بخوانند، زیرا من دو دختر زیبا را با چهره‌ی تو دیده‌ام که همانند نرگس هستند.

هوش مصنوعی: چطور می‌توانم بی‌تفاوت باشم در برابر آرزوی لب‌های تو، در حالی که از همین آرزو شوری شیرین در زندگی‌ام حس کرده‌ام؟

هوش مصنوعی: هیچ نعمت و خوشبختی‌ای بالاتر از وصال تو وجود ندارد، اما چه فایده که من فقط آن را به صورت گذرا تجربه کرده‌ام.

هوش مصنوعی: من نمی‌توانم به وصال تو امیدوار باشم؛ زیرا خودم را در شرایطی دیده‌ام که نه به آب و هوای خوب می‌رسم و نه به اشک و احساسات.

هوش مصنوعی: در جایی که صحبت از وصال و اتحاد میان عاشق و معشوق است، بیشتر از هزار نفر را می‌بینم که در درد و رنج عشق غرق شده‌اند و به شدت تشنه‌اند.

هوش مصنوعی: از سمت مشرق که آفتاب زیبایی تو از آنجا برمی‌خیزد، اگر چه هزار عرش (بهشت) نیز وجود داشته باشد، آن را کوچک و کم‌اهمیت می‌بینم.

هوش مصنوعی: وقتی که در ویژگی‌ها و صفات تو فکر می‌کنم، باید به فرید بگویم که حرفی چون آب طلا را شنیدم.