هوش مصنوعی: برای احساسات و آلام تو، قلبم را فدای آن کردم؛ چرا که این درد را برای جانم قرار داده‌ام.

هوش مصنوعی: نیمی از دارایی‌ام مربوط به این دنیا بود و من آن را با درد تو در میان گذاشتم.

هوش مصنوعی: از دل و چشمانم اشک و غم به قدری ریخته‌ام که نعمت‌ها و گنج‌های زیادی را بی‌هیچ هزینه‌ای به دست آورده‌ام.

هوش مصنوعی: هر روز خود را بارها مورد آزمایش و سنجش قرار می‌دهم.

هوش مصنوعی: از بوته‌ای پا بیرون گذاشتم و نشان غم تو را بر روی آن گذاشتم.

هوش مصنوعی: سر من که هیچ کس نمی‌تواند در دنیا از دست تو بگیرد، بر دوش من گذاشته‌ای.

هوش مصنوعی: به دلیل عشق و دیوانگی، به شهر وارد شدم و به گونه‌ای در آن غرق شدم که انگار پایه‌های جنون را در وجودم بنا نهادم.

هوش مصنوعی: از لحظه‌ای که خود را شناختم، هفت جهنم را در کنار آسمان قرار دادم.

هوش مصنوعی: شب‌های زیادی را در انتظار دیدن چهره‌ات سر به درگاه تو گذاشتم.

هوش مصنوعی: روزهای زیادی را گذرانیده‌ام که دل‌درد کشیده‌ام و در برابر سگانت، از دلم سخن گفته‌ام.

هوش مصنوعی: حس و حالی که از عشق تو دارم، چنان عمیق و شدید است که حتی با وجود سختی‌ها و موانع، نمی‌توانم از آن دل بکنم و این احساس در وجودم ریشه دوانده است.

هوش مصنوعی: بی‌فایده است که هر چقدر تلاش کنم و آسیبی به سوی تو بزنم؛ چرا که نبودنت همه چیز را بی‌معنا کرده است.

هوش مصنوعی: برای یکصد سال، به خاطر آن نگاه دلربا، دوصد نفره از انتقادها را بر خود هموار کردم.

هوش مصنوعی: در دهانم صد لقمهٔ زهر دارم که به خاطر زیبایی و درخشندگی آن لعل، آن را تحمل می‌کنم.

هوش مصنوعی: هر فکری که به زبان می‌آورم، محدودیتی است که خودم بر خودم گذاشته‌ام.

هوش مصنوعی: من عشق و محبت تو را بر دل و زبان کسی که به شدت درگیر عشق است، قرار دادم.