هوش مصنوعی: مرا به عنوان کسی که فقیر و بی‌چیز است می‌شناسند، اما من از درد و رنجی که می‌کشم، حالتی نیمه‌مست دارم.

هوش مصنوعی: من نمی‌گویم که از مستی پشیمان شدم؛ هر بار که توبه کردم، آن را زیر پا گذاشتم.

هوش مصنوعی: زمانی که به عشق و محبت آن معشوق دلبسته شدم، به خودم سرزنش کردم.

هوش مصنوعی: من آن زمانی که عشق را به زبان آوردم، از زنجیر ننگ و شناسه‌ی خویش آزاد شدم.

هوش مصنوعی: من نمی‌گویم که آدم بدی نیستم، بلکه هرچه درباره‌ام می‌گویند، حقیقت دارد.

هوش مصنوعی: من نسبت به زهد و خوشنامی خودم احساس عار و شرم می‌کنم، زیرا من مانند عطار، فردی هستم که از درد و رنج دیگران مست و سرمست می‌شوم.