هوش مصنوعی: من نه از بودن تو نشانی می‌گیرم و نه از دوری‌ات آرامش پیدا می‌کنم.

هوش مصنوعی: درد جدایی تو مرا به مرگ می‌اندازد، اما از آنجا که برای رسیدن به تو تشنه‌ام، دوباره جان می‌گیرم.

هوش مصنوعی: من به قدری تحت تأثیر تو قرار گرفته‌ام که در هر جایی، نشانی از تو را می‌بینم.

هوش مصنوعی: من به طور یقین از سخنان شگفت‌انگیز تو نشانه‌ای می‌بینم که قابل تصور است.

هوش مصنوعی: تا زمانی که بر چهره‌ات چیزی نگوئی، من نمی‌دانم چه چیزی بر زبان می‌آورم.

هوش مصنوعی: در توصیف ویژگی‌های لبانت، به قدری عقل درمانده می‌شود که از بیان آن ناتوان می‌ماند.

هوش مصنوعی: دل و جانم را به آن لب‌ها می‌سپارم، زیرا هر آنچه را که شایسته است، در آن می‌یابم.

هوش مصنوعی: جهان به خاطر وجود تو روشن و تابان شده است، زیرا من تو را همچون شمعی در این جهان می‌شناسم.

هوش مصنوعی: آن چیزی که من در زندگی و از چشم مردم پنهان می‌خواستم، در زیبایی تو به وضوح و روشنی می‌بینم.

هوش مصنوعی: بدون تو، نمی‌توانم به عطار بگویم که چطور جگر سوخته‌ام را تحمل می‌کنم.