هوش مصنوعی: ای برده‌ام به زیبایی‌ات و به خاطر چشمان نرگس‌نمان به خواب نیمه‌دیده‌ام.

هوش مصنوعی: وقتی که چهره‌ی زیبای تو را دیدم، مانند ماهی که از آب بیرون افتاده است، دچار حیرت و سردرگمی شدم.

هوش مصنوعی: وقتی که رنگ سبز تو نمایان شد، آفتابم بر زمین زرد نشسته است.

هوش مصنوعی: هر زمانی که با قلمی خونین چیزی بنویسی، من نمی‌توانم از خط تو چشم بپوشم.

هوش مصنوعی: هر وقت درباره وصل و پیوند صحبت می‌کنم، قلبم از شدت اضطراب و درد، خونین می‌شود.

هوش مصنوعی: از بی‌رمقی و بی‌قراری خود، در تلاش باش که من در حال پختن و آماده شدن هستم.

هوش مصنوعی: وصل تو به دل من نمی‌رسد، چون تا زمانی که از دل من به جانم خبری نرسد، ارتباط واقعی برقرار نمی‌شود.

هوش مصنوعی: من servant تو هستم، تو زیبایی را نشان بده که از دل ویران و خراب من بر می‌خیزد.

هوش مصنوعی: به زمین افتاده‌ام، همچون زلف‌های تو، و از این حالت بیشتر نمی‌توانم به سوی خودت برگردم.

هوش مصنوعی: عطار به یکباره از دست رفت و حالا وقت آن رسیده که عذابم را کم کنی.